خیال من بہ تماشای آسمان بود است

خیال من بہ تماشای آسمان بود است

خیال من بہ تماشای آسمان بود است

بدوش ماہ بہ آغوش کہکشان بود است

گمان مبر کہ ہمین خاکدان نشیمن ماست

کہ ہر ستارہ جہان است یا جہان بود است

بہ چشم مور فرومایہ آشکار آید

ہزار نکتہ کہ از چشم ما نہان بود است

زمین بہ پشت خود الوند و بیستون دارد

غبار ماست کہ بر دوش او گران بود است

ز داغ لالۂ خونین پیالہ می بینم

کہ این گسستہ نفس صاحب فغان بود است