بہ فغان نہ لب گشودم کہ فغان اثر ندارد

بہ فغان نہ لب گشودم کہ فغان اثر ندارد

بہ فغان نہ لب گشودم کہ فغان اثر ندارد

غم دل نگفتہ بہتر ہمہ کس جگر ندارد

چہ حرم چہ دیر ہر جا سخنی ز آشنائی

مگر اینکہ کس ز راز من و تو خبر ندارد

چہ ندیدنی است اینجا کہ شرر جہان ما را

نفسی نگاہ دارد، نفسے دگر ندارد

تو ز راہ دیدۂ ما بہ ضمیر ما گذشتی

مگر آنچنان گذشتی کہ نگہ خبر ندارد

کس ازین نگین شناسان نگذشت بر نگینم

بتو می سپارم او را کہ جہان نظر ندارد

قدح خرد فروزی کہ فرنگ داد ما را

ہمہ آفتاب لیکن اثر سحر ندارد