اے خدای مہر و مہ خاک پریشانی نگر
From IQBAL
اے خدای مہر و مہ خاک پریشانی نگر
اے خدای مہر و مہ خاک پریشانی نگر
ذرہ ئی در خود فرو پیچد بیابانی نگر
حسن بی پایان درون سینۂ خلوت گرفت
آفتاب خویش را زیر گریبانی نگر
بر دل آدم زدی عشق بلاانگیز را
آتش خود را بہ آغوش نیستانی نگر
شوید از دامان ہستی داغہای کہنہ را
سخت کوشیہای این آلودہ دامانی نگر
خاک ما خیزد کہ سازد آسمان دیگری
ذرہ ناچیز و تعمیر بیابانی نگر