View source for اندرز میر نجات نقشبند المعروف

<center>
== اندرز میر نجات نقشبند المعروف ==

'''اندرز میر نجات نقشبند المعروف بہ بابای صحرائی کہ برای مسلمانان ہندوستان رقم فرمودہ است'''

اے کہ مثل گل ز گل بالیدہ ئی</br>
تو ھم از بطن خودی زائیدہ ئی</br>

از خودی مگذر بقا انجام باش</br>
قطرہ ئی می باش و بحر آشام باش</br>

تو کہ از نور خودی تابندہ ئے</br>
گر خودی محکم کنی پایندہ ئی</br>

سود در جیب ہمین سوداستی</br>
خواجگی از حفظ این کالاستی</br>

ہستی و از نیستی ترسیدہ ئی</br>
اے سرت گردم غلط فہمیدہ ئی</br>

چون خبر دارم ز ساز زندگی</br>
با تو گویم چیست راز زندگی</br>

غوطہ در خود صورت گوہر زدن</br>
پس ز خلوت گاہ خود سر بر زدن</br>

زیر خاکستر شرار اندوختن</br>
شعلہ گردیدن نظرہا سوختن</br>

خانہ سوز محنت چل سالہ شو</br>
طوف خود کن شعلہ ی جوالہ شو</br>

زندگی از طوف دیگر رستن است</br>
خویش را بیت الحرم دانستن است</br>

پر زن و از جذب خاک آزاد باش</br>
ہمچو طایر ایمن از افتاد باش</br>

تو اگر طایر نہ ئی اے ہوشمند</br>
بر سر غار آشیان خود مبند</br>

اے کہ باشی در پی کسب علوم</br>
با تو می گویم پیام پیر روم</br>

"علم را بر تن زنی مارے بود</br>
علم را بر دل زنی یارے بود"</br>

آگہی از قصہ ی آخوند روم</br>
آنکہ داد اندر حلب درس علوم</br>

پاے در زنجیر توجیہات عقل</br>
کشتیش طوفانی"ظلمات" عقل</br>

موسی بیگانہ سیناے عشق</br>
بے خبر از عشق و از سوداے عشق</br>

از تشکک گفت و از اشراق گفت</br>
وز حکم صد گوہر تابندہ سفت</br>

عقدہ ہای قول مشائین گشود</br>
نور فکرش ہر خفی را وانمود</br>

گرد و پیشش بود انبار کتب</br>
بر لب او شرح اسرار کتب</br>

پیر تبریزی ز ارشاد کمال</br>
جست راہ مکتب ملا جلال</br>

گفت این غوغا و قیل و قال چیست</br>
این قیاس و وہم و استدلال چیست</br>

مولوی فرمود نادان لب ببند</br>
بر مقالات خردمندان مخند</br>

پاے خویش از مکتبم بیرون گذار</br>
قیل و قال است این ترا با وی چہ کار</br>

قال ما از فہم تو بالاتر است</br>
شیشہ ی ادراک را روشنگر است</br>

سوز شمس از گفتہ ی ملا فزود</br>
آتشے از جان تبریزی گشود</br>

بر زمین برق نگاہ او فتاد</br>
خاک از سوز دم او شعلہ زاد</br>

آتش دل خرمن ادراک سوخت</br>
دفتر آن فلسفی را پاک سوخت</br>

مولوی بیگانہ از اعجاز عشق</br>
ناشناس نغمہ ہای ساز عشق</br>

گفت این آتش چسان افروختی</br>
دفتر ارباب حکمت سوختی</br>

گفت شیخ اے مسلم زنار دار</br>
ذوق و حال است این ترا با وی چہ کار</br>

حال ما از فکر تو بالاتر است</br>
شعلہ ی ما کیمیای احمر است</br>

ساختی از برف حکمت ساز و برگ</br>
از سحاب فکر تو بارد تگرگ</br>

آتشے افروز از خاشاک خویش</br>
شعلہ ئی تعمیر کن از خاک خویش</br>

علم مسلم کامل از سوز دل است</br>
معنی اسلام ترک آفل است</br>

چون ز بند آفل ابراہیم رست</br>
در میان شعلہ ہا نیکو نشست</br>

علم حق را در قفا انداختی</br>
بہر نانی نقد دین در باختی</br>

گرم رو در جستجوی سرمہ ئی</br>
واقف از چشم سیاہ خود نہ ئی</br>

آب حیوان از دم خنجر طلب</br>
از دہان اژدہا کوثر طلب</br>
'''ق'''

سنگ اسود از در بتخانہ خواہ</br>
نافہ ی مشک از سگ دیوانہ خواہ</br>

سوز عشق از دانش حاضر مجوی</br>
کیف حق از جام این کافر مجوی</br>

مدتی محو تک و دو بودہ ام</br>
رازدان دانش نو بودہ ام</br>

باغبانان امتحانم کردہ اند</br>
محرم این گلستانم کردہ اند</br>

گلستانے لالہ زار عبرتے</br>
چون گل کاغذ سراب نکہتے</br>

تا ز بند این گلستان رستہ ام</br>
آشیان بر شاخ طوبی بستہ ام</br>

دانش حاضر حجاب اکبر است</br>
بت پرست و بت فروش و بتگر است</br>

پا بزندان مظاہر بستہ ئی</br>
از حدود حس برون نا جستہ ئی</br>

در صراط زندگی از پا فتاد</br>
بر گلوی خویشتن خنجر نہاد</br>

آتشے دارد مثال لالہ سرد</br>
شعلہ ئی دارد مثال ژالہ سرد</br>

فطرتش از سوز عشق آزاد ماند</br>
در جہان جستجو ناشاد ماند</br>

عشق افلاطون علت ہای عقل</br>
بہ شود از نشترش سودای عقل</br>

جملہ عالم ساجد و مسجود عشق</br>
سومنات عقل را محمود عشق</br>

این می دیرینہ در میناش نیست</br>
شور"یارب"، قسمت شبہاش نیست</br>

قیمت شمشاد خود نشناختی</br>
سرو دیگر را بلند انداختی</br>

مثل نے خود را ز خود کردی تہی</br>
بر نوای دیگران دل می نہی</br>

اے گدای ریزہ ئی از خوان غیر</br>
جنس خود می جوئی از دکان غیر</br>

بزم مسلم از چراغ غیر سوخت</br>
مسجد او از شرار دیر سوخت</br>

از سواد کعبہ چون آہو رمید</br>
ناوک صیاد پہلویش درید</br>

شد پریشان برگ گل چون بوی خویش</br>
اے ز خود رم کردہ باز آ سوی خویش</br>

اے امین حکمت ام الکتاب</br>
وحدت گمگشتہ ی خود بازیاب</br>

ما کہ دربان حصار ملتیم</br>
کافر از ترک شعار ملتیم</br>

ساقی دیرینہ را ساغر شکست</br>
بزم رندان حجازی بر شکست</br>

کعبہ آباد است از اصنام ما</br>
خندہ زن کفر است بر اسلام ما</br>

شیخ در عشق بتان اسلام باخت</br>
رشتہ ی تسبیح از زنار ساخت</br>

پیر ہا پیر از بیاض مو شدند</br>
سخرہ بہر کودکان کو شدند</br>

دل ز نقش لاالہ بیگانہ ئی</br>
از صنم ہای ہوس بتخانہ ئی</br>

می شود ھر مو درازی خرقہ پوش</br>
آہ ازین سوداگران دین فروش</br>

با مریدان روز و شب اندر سفر</br>
از ضرورت ہای ملت بے خبر</br>

دیدہ ہا بے نور مثل نرگس اند</br>
سینہ ہا از دولت دل مفلس اند</br>

واعظان ہم صوفیان منصب پرست</br>
اعتبار ملت بیضا شکست</br>

واعظ ما چشم بر بتخانہ دوخت</br>
مفتی دین مبین فتوی فروخت</br>

چیست یاران بعد ازین تدبیر ما</br>
رخ سوی میخانہ دارد پیر ما</br>
</center>