Difference between revisions of "Pukhtagi-serat-milya-az-itbaa-aaeen-elhia-ast"
From IQBAL
(Created page with "<center> ==پختگی سیرت ملیہ از اتباع آئین الہیہ است== ===در معنی اینکہ پختگی سیرت ملیہ از اتباع آئین الہ...") |
(→پختگی سیرت ملیہ از اتباع آئین الہیہ است) |
||
| Line 4: | Line 4: | ||
===در معنی اینکہ پختگی سیرت ملیہ از اتباع آئین الہیہ است=== | ===در معنی اینکہ پختگی سیرت ملیہ از اتباع آئین الہیہ است=== | ||
| − | در شریعت معنی دیگر مجو | + | در شریعت معنی دیگر مجو<br> |
| − | غیر ضو در باطن گوھر مجو | + | غیر ضو در باطن گوھر مجو<br> |
| − | این گہر را خود خدا گوہر گر است | + | |
| − | ظاہرش گوہر بطونش گوہر است | + | این گہر را خود خدا گوہر گر است<br> |
| − | علم حق غیر از شریعت ہیچ نیست | + | ظاہرش گوہر بطونش گوہر است<br> |
| − | اصل سنت جز محبت ہیچ نیست | + | |
| − | فرد را شرع است مرقات یقین | + | علم حق غیر از شریعت ہیچ نیست<br> |
| − | پختہ تر از وی مقامات یقین | + | اصل سنت جز محبت ہیچ نیست<br> |
| − | ملت از آئین حق گیرد نظام | + | |
| − | از نظام محکمی خیزد دوام | + | فرد را شرع است مرقات یقین<br> |
| − | قدرت اندر علم او پیداستی | + | پختہ تر از وی مقامات یقین<br> |
| − | ہم عصا و ھم ید بیضاستی | + | |
| − | با تو گویم سر اسلام است شرع | + | ملت از آئین حق گیرد نظام<br> |
| − | شرع آغاز است و انجام است شرع | + | از نظام محکمی خیزد دوام<br> |
| − | اے کہ باشی حکمت دین را امین | + | |
| − | با تو گویم نکتہ ی شرع مبین | + | قدرت اندر علم او پیداستی<br> |
| − | چون کسی گردد مزاحم بے سبب | + | ہم عصا و ھم ید بیضاستی<br> |
| − | با مسلمان در ادای مستحب | + | |
| − | مستحب را فرض گرادنیدہ اند | + | با تو گویم سر اسلام است شرع<br> |
| − | زندگی را عین قدرت دیدہ اند | + | شرع آغاز است و انجام است شرع<br> |
| − | روز ہیجا لشکر اعدا اگر | + | |
| − | بر گمان صلح گردد بے خطر | + | اے کہ باشی حکمت دین را امین<br> |
| − | گیرد آسان روزگار خویش را | + | با تو گویم نکتہ ی شرع مبین<br> |
| − | بشکند حصن و حصار خویش را | + | |
| − | تا نگیرد باز کار او نظام | + | چون کسی گردد مزاحم بے سبب<br> |
| − | تاختن بر کشورش آمد حرام | + | با مسلمان در ادای مستحب<br> |
| − | سر این فرمان حق دانی کہ چیست | + | |
| − | زیستن اندر خطرہا زندگیست | + | مستحب را فرض گرادنیدہ اند<br> |
| − | شرع می خواہد کہ چون آئی بجنگ | + | زندگی را عین قدرت دیدہ اند<br> |
| − | شعلہ گردی واشکافی کام سنگ | + | |
| − | آزماید قوت بازوی تو | + | روز ہیجا لشکر اعدا اگر<br> |
| − | می نہد الوند پیش روی تو | + | بر گمان صلح گردد بے خطر<br> |
| − | باز گوید سرمہ ساز الوند را | + | |
| − | از تف خنجر گداز الوند را | + | گیرد آسان روزگار خویش را<br> |
| − | نیست میش ناتوانی لاغری | + | بشکند حصن و حصار خویش را<br> |
| − | درخور سر پنچہ ی شیر نری | + | |
| − | باز چون با صعوہ خوگر می شود | + | تا نگیرد باز کار او نظام<br> |
| − | از شکار خود زبون تر می شود | + | تاختن بر کشورش آمد حرام<br> |
| − | شارع آئین شناس خوب و زشت | + | |
| − | بہر تو این نسخہ ی قدرت نوشت | + | سر این فرمان حق دانی کہ چیست<br> |
| − | از عمل آہن عصب می سازدت | + | زیستن اندر خطرہا زندگیست<br> |
| − | جای خوبی در جہان اندازدت | + | |
| − | خستہ باشی استوارت می کند | + | شرع می خواہد کہ چون آئی بجنگ<br> |
| − | پختہ مثل کوہسارت می کند | + | شعلہ گردی واشکافی کام سنگ<br> |
| − | ہست دین مصطفی دین حیات | + | |
| − | شرع او تفسیر آئین حیات | + | آزماید قوت بازوی تو<br> |
| − | گر زمینی آسمان سازد ترا | + | می نہد الوند پیش روی تو<br> |
| − | آنچہ حق می خواہد آن سازد ترا | + | |
| − | صیقلش آئینہ سازد سنگ را | + | باز گوید سرمہ ساز الوند را<br> |
| − | از دل آہن رباید زنگ را | + | از تف خنجر گداز الوند را<br> |
| − | تا شعار مصطفی از دست رفت | + | |
| − | قوم را رمز بقا از دست رفت | + | نیست میش ناتوانی لاغری<br> |
| − | آن نہال سربلند و استوار | + | درخور سر پنچہ ی شیر نری<br> |
| − | مسلم صحرائی اشتر سوار | + | |
| − | پای تا در وادی بطحا گرفت | + | باز چون با صعوہ خوگر می شود<br> |
| − | تربیت از گرمی صحرا گرفت | + | از شکار خود زبون تر می شود<br> |
| − | آن چنان کاہید از باد عجم | + | |
| − | ہمچو نے گردید از باد عجم | + | شارع آئین شناس خوب و زشت<br> |
| − | آنکہ کشتی شیر را چون گوسفند | + | بہر تو این نسخہ ی قدرت نوشت<br> |
| − | گشت از پامال موری دردمند | + | |
| − | آنکہ از تکبیر او سنگ آب گشت | + | از عمل آہن عصب می سازدت<br> |
| − | از صفیر بلبلی بیتاب گشت | + | جای خوبی در جہان اندازدت<br> |
| − | آنکہ عزمش کوہ را کاہی شمرد | + | |
| − | با توکل دست و پای خود سپرد | + | خستہ باشی استوارت می کند<br> |
| − | آنکہ ضربش گردن اعدا شکست | + | پختہ مثل کوہسارت می کند<br> |
| − | قلب خویش از ضربہای سینہ خست | + | |
| − | آنکہ گامش نقش صد ہنگامہ بست | + | ہست دین مصطفی دین حیات<br> |
| − | پای اندر گوشہ ی عزلت شکست | + | شرع او تفسیر آئین حیات<br> |
| − | آنکہ فرمانش جہان را ناگزیر | + | |
| − | بر درش اسکندر و دارا فقیر | + | گر زمینی آسمان سازد ترا<br> |
| − | کوشش او با قناعت ساز کرد | + | آنچہ حق می خواہد آن سازد ترا<br> |
| − | تا بہ کشکول گدائی ناز کرد | + | |
| − | شیخ احمد سید گردون جناب | + | صیقلش آئینہ سازد سنگ را<br> |
| − | کاسب نور از ضمیرش آفتاب | + | از دل آہن رباید زنگ را<br> |
| − | گل کہ می پوشد مزار پاک او | + | |
| − | لاالہ گویان دمد از خاک او | + | تا شعار مصطفی از دست رفت<br> |
| − | با مریدی گفت اے جان پدر | + | قوم را رمز بقا از دست رفت<br> |
| − | از خیالات عجم باید حذر | + | |
| − | زانکہ فکرش گرچہ از گردون گذشت | + | آن نہال سربلند و استوار<br> |
| − | از حد دین نبی بیرون گذشت | + | مسلم صحرائی اشتر سوار<br> |
| − | اے برادر این نصیحت گوش کن | + | |
| − | پند آن آقای ملت گوش کن | + | پای تا در وادی بطحا گرفت<br> |
| − | قلب را زین حرف حق گردان قوی | + | تربیت از گرمی صحرا گرفت<br> |
| − | با عرب در ساز تا مسلم شوی | + | |
| + | آن چنان کاہید از باد عجم<br> | ||
| + | ہمچو نے گردید از باد عجم<br> | ||
| + | |||
| + | آنکہ کشتی شیر را چون گوسفند<br> | ||
| + | گشت از پامال موری دردمند<br> | ||
| + | |||
| + | آنکہ از تکبیر او سنگ آب گشت<br> | ||
| + | از صفیر بلبلی بیتاب گشت<br> | ||
| + | |||
| + | آنکہ عزمش کوہ را کاہی شمرد<br> | ||
| + | با توکل دست و پای خود سپرد<br> | ||
| + | |||
| + | آنکہ ضربش گردن اعدا شکست<br> | ||
| + | قلب خویش از ضربہای سینہ خست<br> | ||
| + | |||
| + | آنکہ گامش نقش صد ہنگامہ بست<br> | ||
| + | پای اندر گوشہ ی عزلت شکست<br> | ||
| + | |||
| + | آنکہ فرمانش جہان را ناگزیر<br> | ||
| + | بر درش اسکندر و دارا فقیر<br> | ||
| + | |||
| + | کوشش او با قناعت ساز کرد<br> | ||
| + | تا بہ کشکول گدائی ناز کرد<br> | ||
| + | |||
| + | شیخ احمد سید گردون جناب<br> | ||
| + | کاسب نور از ضمیرش آفتاب<br> | ||
| + | |||
| + | گل کہ می پوشد مزار پاک او<br> | ||
| + | لاالہ گویان دمد از خاک او<br> | ||
| + | |||
| + | با مریدی گفت اے جان پدر<br> | ||
| + | از خیالات عجم باید حذر<br> | ||
| + | |||
| + | زانکہ فکرش گرچہ از گردون گذشت<br> | ||
| + | از حد دین نبی بیرون گذشت<br> | ||
| + | |||
| + | اے برادر این نصیحت گوش کن<br> | ||
| + | پند آن آقای ملت گوش کن<br> | ||
| + | |||
| + | قلب را زین حرف حق گردان قوی<br> | ||
| + | با عرب در ساز تا مسلم شوی<br> | ||
| + | </center> | ||
Revision as of 20:06, 6 June 2018
پختگی سیرت ملیہ از اتباع آئین الہیہ است
در معنی اینکہ پختگی سیرت ملیہ از اتباع آئین الہیہ است
در شریعت معنی دیگر مجو
غیر ضو در باطن گوھر مجو
این گہر را خود خدا گوہر گر است
ظاہرش گوہر بطونش گوہر است
علم حق غیر از شریعت ہیچ نیست
اصل سنت جز محبت ہیچ نیست
فرد را شرع است مرقات یقین
پختہ تر از وی مقامات یقین
ملت از آئین حق گیرد نظام
از نظام محکمی خیزد دوام
قدرت اندر علم او پیداستی
ہم عصا و ھم ید بیضاستی
با تو گویم سر اسلام است شرع
شرع آغاز است و انجام است شرع
اے کہ باشی حکمت دین را امین
با تو گویم نکتہ ی شرع مبین
چون کسی گردد مزاحم بے سبب
با مسلمان در ادای مستحب
مستحب را فرض گرادنیدہ اند
زندگی را عین قدرت دیدہ اند
روز ہیجا لشکر اعدا اگر
بر گمان صلح گردد بے خطر
گیرد آسان روزگار خویش را
بشکند حصن و حصار خویش را
تا نگیرد باز کار او نظام
تاختن بر کشورش آمد حرام
سر این فرمان حق دانی کہ چیست
زیستن اندر خطرہا زندگیست
شرع می خواہد کہ چون آئی بجنگ
شعلہ گردی واشکافی کام سنگ
آزماید قوت بازوی تو
می نہد الوند پیش روی تو
باز گوید سرمہ ساز الوند را
از تف خنجر گداز الوند را
نیست میش ناتوانی لاغری
درخور سر پنچہ ی شیر نری
باز چون با صعوہ خوگر می شود
از شکار خود زبون تر می شود
شارع آئین شناس خوب و زشت
بہر تو این نسخہ ی قدرت نوشت
از عمل آہن عصب می سازدت
جای خوبی در جہان اندازدت
خستہ باشی استوارت می کند
پختہ مثل کوہسارت می کند
ہست دین مصطفی دین حیات
شرع او تفسیر آئین حیات
گر زمینی آسمان سازد ترا
آنچہ حق می خواہد آن سازد ترا
صیقلش آئینہ سازد سنگ را
از دل آہن رباید زنگ را
تا شعار مصطفی از دست رفت
قوم را رمز بقا از دست رفت
آن نہال سربلند و استوار
مسلم صحرائی اشتر سوار
پای تا در وادی بطحا گرفت
تربیت از گرمی صحرا گرفت
آن چنان کاہید از باد عجم
ہمچو نے گردید از باد عجم
آنکہ کشتی شیر را چون گوسفند
گشت از پامال موری دردمند
آنکہ از تکبیر او سنگ آب گشت
از صفیر بلبلی بیتاب گشت
آنکہ عزمش کوہ را کاہی شمرد
با توکل دست و پای خود سپرد
آنکہ ضربش گردن اعدا شکست
قلب خویش از ضربہای سینہ خست
آنکہ گامش نقش صد ہنگامہ بست
پای اندر گوشہ ی عزلت شکست
آنکہ فرمانش جہان را ناگزیر
بر درش اسکندر و دارا فقیر
کوشش او با قناعت ساز کرد
تا بہ کشکول گدائی ناز کرد
شیخ احمد سید گردون جناب
کاسب نور از ضمیرش آفتاب
گل کہ می پوشد مزار پاک او
لاالہ گویان دمد از خاک او
با مریدی گفت اے جان پدر
از خیالات عجم باید حذر
زانکہ فکرش گرچہ از گردون گذشت
از حد دین نبی بیرون گذشت
اے برادر این نصیحت گوش کن
پند آن آقای ملت گوش کن
قلب را زین حرف حق گردان قوی
با عرب در ساز تا مسلم شوی