Difference between revisions of "Payam-i-Mashriq"
From IQBAL
(→لالہ طور) |
(→لالہ طور) |
||
| Line 42: | Line 42: | ||
*[[Damadum-naqsh-hai-taza-rezad| دمادم نقش ہای تازہ ریزد]] | *[[Damadum-naqsh-hai-taza-rezad| دمادم نقش ہای تازہ ریزد]] | ||
*[[Cho-zuoq-naghma-am-dar-jalwat-aarad| چو ذوق نغمہ ام در جلوت آرد]] | *[[Cho-zuoq-naghma-am-dar-jalwat-aarad| چو ذوق نغمہ ام در جلوت آرد]] | ||
| + | *[[Cha-mypresi-miyan-sena-dil-chest| چہ میپرسی میان سینہ دل چیست]] | ||
== افکار == | == افکار == | ||
Revision as of 16:37, 28 May 2018
Payam-i-Mashriq (Urdu: پیامِ مشرق; or Message from the East; published in Persian, 1923) is a philosophical poetry book of Allama Iqbal, the great poet-philosopher of the Indian subcontinent.
Contents
لالہ طور
- پیش کش
- شہید ناز او بزم وجود است
- دل من روشن از سوز درون است
- با غان باد فرور دین دہد عشق
- عقابان را بھای کم نہد عشق
- ببرگ لالہ رنگ آمیزی عشق
- نہ ہر کس از محبت مایہ دار است
- درین گلشن پریشان مثل بویم
- جہان مشت گل و دل حاصل اوست
- سحر می گفت بلبل باغبان را
- جہان ما کہ نابود است بودش
- نوای عشق را ساز است آدم
- نہ من انجام و نے آغاز جویم
- دلا نارائے پروانہ تا کی
- تنی پیدا کن از مشت غباری
- ز آب و گل خدا خوش پیکری ساخت
- بہ یزدان روز محشر برہمن گفت
- گذشتی تیز گام اے اختر صبح
- تہی از ہای و ہو میخانہ بودی
- ترا اے تازہ پرواز آفریدند
- چہ لذت یارب اندر ہست و بود است
- شنیدم در عدم پروانہ میگفت
- مسلمانان مرا حرفی است در دل
- بکویش رہ سپاری اے دل ایدل
- رہے در سینۂ انجم گشائی
- سحر در شاخسار بوستانے
- ترا یک نکتۂ سر بستہ گویم
- بہل افسانۂ آن پا چراغی
- ترا از خویشتن بیگانہ سازد
- زیان بینی ز سیر بوستانم
- برون از ورطۂ بود و عدم شو
- ز مرغان چمن نا آشنایم
- جہان یارب چہ خوش ہنگامہ دارد
- سکندر با خضر خوش نکتہ ئی گفت
- سریر کیقباد، اکلیل جم خاک
- اگر در مشت خاک تو نہادند
- دمادم نقش ہای تازہ ریزد
- چو ذوق نغمہ ام در جلوت آرد
- چہ میپرسی میان سینہ دل چیست