Pattufi

پتوفی

نفسی درین گلستان ز عروس گل سرودی
بدلی غمی فزودی ز دلی غمی ربودی

تو بخون خویش بستی کف لالہ را نگاری
تو بہ آہ صبحگاہی دل غنچہ را گشودی

بہ نوای خود گم استی سخن تو مرقد تو
بہ زمین نہ باز رفتی کہ تو از زمین نبودی