Dana-subha-ba-znar-kshedan-aamoz

دانۂ سبحہ بہ زنار کشیدن آموز

دانۂ سبحہ بہ زنار کشیدن آموز
گر نگاہ تو دو بین است ندیدن آموز

پا ز خلوت کدۂ غنچہ برون زن چو شمیم
با نسیم سحر آمیز و وزیدن آموز

آفریدند اگر شبنم بی مایہ ترا
خیز و بر داغ دل لالہ چکیدن آموز

اگرت خار گل تازہ رسی ساختہ اند
پاس ناموس چمن دار و خلیدن آموز

باغبان گر ز خیابان تو بر کند ترا
صفت سبزہ دگر بارہ دمیدن آموز

تا تو سوزندہ تر و تلخ تر آئی بیرون
عزلت خم کدہ ئی گیر و رسیدن آموز

تا کجا در تہ بال دگران می باشی
در ہوای چمن آزادہ پریدن آموز

در بتخانہ زدم مغبچگانم گفتند
آتشے در حرم افروز و تپیدن آموز