Bahar-ta-ba-gulistan-kasheed-bazm-sarod

بہار تا بہ گلستان کشید بزم سرود

بہار تا بہ گلستان کشید بزم سرود
نوای بلبل شوریدہ چشم غنچہ گشود

گمان مبر کہ سرشتند در ازل گل ما
کہ ما ہنوز خیالیم در ضمیر وجود

بہ علم غرہ مشو کار می کشی دگر است
فقیہ شہر گریبان و آستین آلود

بہار، برگ پراکندہ را بہم بر بست
نگاہ ماست کہ بر لالہ رنگ و آب افزود

نظر بخویش فروبستہ را نشان این است
دگر سخن نسراید ز غایب و موجود

شبی بہ میکدہ خوش گفت پیر زندہ دلی
بہ ہر زمانہ خلیل است و آتش نمرود

چہ نقشہا کہ نبستم بہ کارگاہ حیات
چہ رفتنی کہ نرفت و چہ بودنی کہ نبود

بہ دیریان سخن نرم گو کہ عشق غیور
بنای بتکدہ افکند در دل محمود

بخاک ہند نوای حیات بی اثر است
کہ مردہ زندہ نگردد ز نغمہ داودٔ