اے غنچہ خوابیدہ چو نرگس نگران خیز

اے غنچہ خوابیدہ چو نرگس نگران خیز

اے غنچہ خوابیدہ چو نرگس نگران خیز

کاشانۂ ما رفت بتاراج غمان خیز

از نالہ مرغ چمن از بانگ اذان خیز

از گرمی ہنگامہ آتش نفسان خیز

از خواب گران خواب گران خواب گران خیز

از خواب گران خیز

خورشید کہ پیرایہ بسیمای سحر بست

آویزہ بگوش سحر از خون جگر بست

از دشت و جبل قافلہ ہا رخت سفر بست

اے چشم جہان بین بتماشای جہان خیز

از خواب گران خواب گران خواب گران خیز

از خواب گران خیز

خاور ہمہ مانند غبار سر راہی است

یک نالہ خاموش و اثر باختہ آہی است

ہر ذرہ این خاک گرہ خوردہ نگاہی است

از ہند و سمرقند و عراق و ہمدان خیز

از خواب گران خواب گران خواب گران خیز

از خواب گران خیز

دریای تو دریاست کہ آسودہ چو صحراست

دریای تو دریاست کہ افزون نشد و کاست

بیگانۂ آشوب و نہنگ است چہ دریاست

از سینہ چاکش صفت موج روان خیز

از خواب گران خواب گران خواب گران خیز

از خواب گران خیز

این نکتہ گشایندہ اسرار نہان است

ملک است تن خاکی و دین روح روان است

تن زندہ و جان زندہ ز ربط تن و جان است

با خرقہ و سجادہ و شمشیر و سنان خیز

از خواب گران خواب گران خواب گران خیز

از خواب گران خیز

ناموس ازل را تو امینی تو امینی

دارای جھان را تو یساری تو یمینی

اے بندۂ خاکے تو زمانی تو زمینی

صہبای یقین در کش و از دیر گمان خیز

از خواب گران خواب گران خواب گران خیز

از خواب گران خیز

فریاد از افرنگ و دلآویزی افرنگ

فریاد ز شیرینی و پرویزی افرنگ

عالم ہمہ ویرانہ ز چنگیزی افرنگ

معمار حرم باز بہ تعمیر جہان خیز

از خواب گران خواب گران خواب گران خیز

از خواب گران خیز