|
|
Line 1: |
Line 1: |
− | <div dir="rtl">
| + | dfgfdf |
− | '''در فن تعمیر مردان آزاد'''
| |
− | | |
− | یک زمان با رفتگان صحبت گزین
| |
− | | |
− | صنعت آزاد مردان ہم ببین
| |
− | | |
− | خیز و کار ایبک و سوری نگر
| |
− | | |
− | وا نما چشمی اگر داری جگر
| |
− | | |
− | خویش را از خود برون آوردہ اند
| |
− | | |
− | این چنین خود را تماشا کردہ اند
| |
− | | |
− | سنگہا با سنگہا پیوستہ اند
| |
− | | |
− | روزگاری را بہ آنی بستہ اند
| |
− | | |
− | دیدن او پختہ تر سازد ترا
| |
− | | |
− | در جھان دیگر اندازد ترا
| |
− | | |
− | نقش سوی نقشگر می آورد
| |
− | | |
− | از ضمیر او خبر می آورد
| |
− | | |
− | ہمت مردانہ و طبع بلند
| |
− | | |
− | در دل سنگ این دو لعل ارجمند
| |
− | | |
− | سجدہ گاہ کیست این از من مپرس
| |
− | | |
− | بی خبر روداد جان از تن مپرس
| |
− | | |
− | واے من از خویشتن اندر حجاب
| |
− | | |
− | از فرات زندگی ناخوردہ آب
| |
− | | |
− | واے من از بیخ و بن بر کندہ ئی
| |
− | | |
− | از مقام خویش دور افکندہ ئی
| |
− | | |
− | محکمی ہا از یقین محکم است
| |
− | | |
− | واے من شاخ یقینم بی نم است
| |
− | | |
− | در من آن نیروی الا اﷲ نیست
| |
− | | |
− | سجدہ ام شایان این درگاہ نیست
| |
− | | |
− | یک نظر آن گوھر نابی نگر
| |
− | | |
− | تاج را در زیر مہتابی نگر
| |
− | | |
− | مرمرش ز آب روان گردندہ تر
| |
− | | |
− | یک دم آنجا از ابد پایندہ تر
| |
− | | |
− | عشق مردان سر خود را گفتہ است
| |
− | | |
− | سنگ را با نوک مژگان سفتہ است
| |
− | | |
− | عشق مردان پاک و رنگین چون بہشت
| |
− | | |
− | می گشاید نغمہ ہا از سنگ و خشت
| |
− | | |
− | عشق مردان نقد خوبان را عیار
| |
− | | |
− | حسن را ھم پردہ در ہم پردہ دار
| |
− | | |
− | ہمت او آنسوی گردون گذشت
| |
− | | |
− | از جہان چند و چون بیرون گذشت
| |
− | | |
− | زانکہ در گفتن نیاید آنچہ دید
| |
− | | |
− | از ضمیر خود نقابی بر کشید
| |
− | | |
− | از محبت جذبہ ہا گردد بلند
| |
− | | |
− | ارج می گیرد ازو ناارجمند
| |
− | | |
− | بی محبت زندگی ماتم ھمہ
| |
− | | |
− | کاروبارش زشت و نامحکم ھمہ
| |
− | | |
− | عشق صیقل می زند فرہنگ را
| |
− | | |
− | جوہر آئینہ بخشد سنگ را
| |
− | | |
− | اھل دل را سینۂ سینا دہد
| |
− | | |
− | با ھنرمندان ید بیضا دہد
| |
− | | |
− | پیش او ہر ممکن و موجود مات
| |
− | | |
− | جملہ عالم تلخ و او شاخ نبات
| |
− | | |
− | گرمی افکار ما از نار اوست
| |
− | | |
− | آفریدن جان دمیدن کار اوست
| |
− | | |
− | عشق مور و مرغ و آدم را بس است
| |
− | | |
− | عشق تنہا ہر دو عالم را بس است
| |
− | | |
− | دلبری بی قاہری جادوگری است
| |
− | | |
− | دلبری با قاہری پیغمبری است
| |
− | | |
− | ہر دو را در کار ہا آمیخت عشق
| |
− | | |
− | عالمی در عالمی انگیخت عشق
| |
− | </div >
| |