Lala
From IQBAL
لالہ
آن شعلہ ام کہ صبح ازل در کنار عشق
پیش از نمود بلبل و پروانہ می تپید
افزونترم ز مہر و بھر ذرہ تن زنم
گردون شرار خویش ز تاب من آفرید
در سینہ چمن چو نفس کردم آشیان
یک شاخ نازک از تہ خاکم چو نم کشید
سوزم ربود و گفت یکی در برم بایست
لیکن دل ستم زدۂ من نیارمید
در تنگنای شاخ بسی پیچ و تاب خورد
تا جوہرم بہ جلوہ گہ رنگ و بو رسید
شبنم براہ من گھر آبدار ریخت
خندید صبح و باد صبا گرد من وزید
بلبل ز گل شنید کہ سوزم ربودہ اند
نالید و گفت جامۂ ہستی گران خرید
وا کردہ سینہ منت خورشید می کشم
آیا بود کہ باز بر انگیزد آتشم؟