IQBAL IQBAL

                                                                                                             زمانہ با اُمَمِ ایشیا چہ کرد و کند

                                                                                                          کسے نہ بود کہ ایں داستاں فرو خواند

                                                                                                         تو صاحبِ نظری آنچہ در ضمیرِ من است

                                                                                                               دل تو بیند و اندیشہ تو می داند

                                                                                                               بگیر ایں ہمہ سرمایہ بہار از من

                                                                                                          ’کہ گُل بدستِ تو از شاخِ تازہ تر ماند‘