|
|
| Line 1: |
Line 1: |
| − | <center>
| |
| − | ==در معنی اینکہ ملت از اختلاط افراد پیدا میشود==
| |
| | | | |
| − | در معنی اینکہ ملت از اختلاط افراد پیدا میشود و تکمیل
| |
| − | تربیت او از نبوت است
| |
| − |
| |
| − | از چہ رو بر بستہ ربط مردم است<br>
| |
| − | رشتہ ی این داستان سر در گم است<br>
| |
| − |
| |
| − | در جماعت فرد را بینیم ما<br>
| |
| − | از چمن او را چو گل چینیم ما<br>
| |
| − |
| |
| − | فطرتش وارفتہ ی یکتائی است<br>
| |
| − | حفظ او از انجمن آرائی است<br>
| |
| − |
| |
| − | سوزدش در شاہراہ زندگی<br>
| |
| − | آتش آوردگاہ زندگی<br>
| |
| − |
| |
| − | مردمان خوگر بیکدیگر شوند<br>
| |
| − | سفتہ در یک رشتہ چون گوہر شوند<br>
| |
| − |
| |
| − | در نبرد زندگی یار ھمند<br>
| |
| − | مثل ہمکاران گرفتار ہمند<br>
| |
| − |
| |
| − | محفل انجم ز جذب باہم است<br>
| |
| − | ہستی کوکب ز کوکب محکم است<br>
| |
| − |
| |
| − | خیمہ گاہ کاروان کوہ و جبل<br>
| |
| − | مرغزار و دامن صحرا و تل<br>
| |
| − |
| |
| − | سست و بیجان تار و پود کار او<br>
| |
| − | نا گشودہ غنچہ ی پندار او<br>
| |
| − |
| |
| − | ساز برق آہنگ او ننواختہ<br>
| |
| − | نغمہ اش در پردہ نا پرداختہ<br>
| |
| − |
| |
| − | گوشمال جستجو نا خوردہ ئی<br>
| |
| − | زخمہ ہای آرزو نا خوردہ ئی<br>
| |
| − |
| |
| − | نا بسامان محفل نوزادہ اش<br>
| |
| − | می توان با پنبہ چیدن بادہ اش<br>
| |
| − |
| |
| − | نو دمیدہ سبزہ ی خاکش ہنوز<br>
| |
| − | سرد خون اندر رگ تاکش ہنوز<br>
| |
| − |
| |
| − | منزل دیو و پری اندیشہ اش<br>
| |
| − | از گمان خود رمیدن پیشہ اش<br>
| |
| − |
| |
| − | تنگ میدان ہستی خامش ہنوز<br>
| |
| − | فکر او زیر لب بامش ہنوز<br>
| |
| − |
| |
| − | بیم جان سرمایہ ی آب و گلش<br>
| |
| − | ہم ز باد تند می لرزد دلش<br>
| |
| − |
| |
| − | جان او از سخت کوشی رم زند<br>
| |
| − | پنچہ در دامان فطرت کم زند<br>
| |
| − |
| |
| − | ہر چہ از خود می دمد برداردش<br>
| |
| − | ہر چہ از بالا فتد برداردش<br>
| |
| − |
| |
| − | تا خدا صاحبدلی پیدا کند<br>
| |
| − | کو ز حرفی دفتری املا کند<br>
| |
| − |
| |
| − | ساز پردازی کہ از آوازہ ئی<br>
| |
| − | خاک را بخشد حیات تازہ ئی<br>
| |
| − |
| |
| − | ذرہ ی بے مایہ ضو گیرد ازو<br>
| |
| − | ہر متاعی ارج نو گیرد ازو<br>
| |
| − |
| |
| − | زندہ از یک دم دو صد پیکر کند<br>
| |
| − | محفلی رنگین ز یک ساغر کند<br>
| |
| − |
| |
| − | دیدہ ی او می کشد لب جان دمد<br>
| |
| − | تا دوئی میرد یکی پیدا شود<br>
| |
| − |
| |
| − | رشتہ اش کو بر فلک دارد سری<br>
| |
| − | پارہای زندگی را ہمگری<br>
| |
| − |
| |
| − | تازہ انداز نظر پیدا کند<br>
| |
| − | گلستان در دشت و در پیدا کند<br>
| |
| − |
| |
| − | از تف او ملتی مثل سپند<br>
| |
| − | بر جہد شور افکن و ہنگامہ بند<br>
| |
| − |
| |
| − | یک شرر می افکند اندر دلش<br>
| |
| − | شعلہ ی در گیر می گردد گلش<br>
| |
| − |
| |
| − | نقش پایش خاک را بینا کند<br>
| |
| − | ذرہ را چشمک زن سینا کند<br>
| |
| − |
| |
| − | عقل عریان را دہد پیرایہ ئی<br>
| |
| − | بخشد این بے مایہ را سرمایہ ئی<br>
| |
| − |
| |
| − | دامن خود میزند بر اخگرش<br>
| |
| − | ہر چہ غش باشد رباید از زرش<br>
| |
| − |
| |
| − | بندہا از پا گشاید بندہ را<br>
| |
| − | از خداوندان رباید بندہ را<br>
| |
| − |
| |
| − | گویدش تو بندہ ی دیگر نہ ئی<br>
| |
| − | زین بتان بے زبان کمتر نہ ئی<br>
| |
| − |
| |
| − | تا سوی یک مدعایش می کشد<br>
| |
| − | حلقہ ی آئین بپایش می کشد<br>
| |
| − |
| |
| − | نکتہ ی توحید باز آموزدش<br>
| |
| − | رسم و آئین نیاز آموزدش<br>
| |
| − | </center>
| |
