|
|
Line 1: |
Line 1: |
− | <div dir ="rtl ">
| + | asasddf |
− | '''نغمۂ بعل'''
| |
− | | |
− | آدم این نیلی تتق را بر درید
| |
− | | |
− | آنسوی گردون خدائی را ندید
| |
− | | |
− | در دل آدم بجز افکار چیست
| |
− | | |
− | ہمچو موج این سر کشید و آن رمید
| |
− | | |
− | جانش از محسوس می گیرد قرار
| |
− | | |
− | بو کہ عھد رفتہ باز آید پدید
| |
− | | |
− | زندہ باد افرنگی مشرق شناس
| |
− | | |
− | آنکہ ما را از لحد بیرون کشید
| |
− | | |
− | اے خدایان کہن وقت است وقت
| |
− | | |
− | در نگر آن حلقۂ وحدت شکست
| |
− | | |
− | آل ابراہیم بے ذوق الست
| |
− | | |
− | صحبتش پاشیدہ جامش ریز ریز
| |
− | | |
− | آنکہ بود از بادۂ جبریل مست
| |
− | | |
− | مرد حر افتاد در بند جہات
| |
− | | |
− | با وطن پیوست و از یزدان گسست
| |
− | | |
− | خون او سرد از شکوہ دیریان
| |
− | | |
− | لاجرم پیر حرم زنار بست
| |
− | | |
− | اے خدایان کہن وقت است وقت
| |
− | | |
− | در جھان باز آمد ایام طرب
| |
− | | |
− | دین ہزیمت خوردہ از ملک و نسب
| |
− | | |
− | از چراغ مصطفی اندیشہ چیست
| |
− | | |
− | زانکہ او را پف زند صد بولہب
| |
− | | |
− | گرچہ می آید صدای لاالہ
| |
− | | |
− | آنچہ از دل رفت کی ماند بہ لب
| |
− | | |
− | اہرمن را زندہ کرد افسون غرب
| |
− | | |
− | روز یزدان زرد رو از بیم شب
| |
− | | |
− | اے خدایان کہن وقت است وقت
| |
− | | |
− | بند دین از گردنش باید گشود
| |
− | | |
− | بندۂ ما بندۂ آزاد بود
| |
− | | |
− | تا صلوت او را گران آید ہمی
| |
− | | |
− | رکعتی خواہیم و آن ھم بے سجود
| |
− | | |
− | جذبہ ہا از نغمہ می گردد بلند
| |
− | | |
− | پس چہ لذت در نماز بے سرود
| |
− | | |
− | از خداوندی کہ غیب او را سزد
| |
− | | |
− | خوشتر آن دیوی کہ آید در شہود
| |
− | | |
− | اے خدایان کہن وقت است وقت
| |