لالہ این چمن آلودۂ رنگ است ہنوز

لالہ این چمن آلودۂ رنگ است ہنوز

لالہ این چمن آلودۂ رنگ است ہنوز

سپر از دست مینداز کہ جنگ است ہنوز

فتنہ ئی را کہ دو صد فتنہ با آغوشش بود

دختری ہست کہ در مہد فرنگ است ہنوز

اے کہ آسودہ نشینی لب ساحل بر خیز

کہ ترا کار بگرداب و نہنگ است ہنوز

از سر تیشہ گذشتن ز خردمندی نیست

اے بسا لعل کہ اندر دل سنگ است ہنوز

باش تا پردہ گشایم ز مقام دگری

چہ دہم شرح نواہا کہ بچنگ است ہنوز

نقش پرداز جھان چون بجنونم نگریست

گفت ویرانہ بسودای تو تنگ است ہنوز