IQBAL IQBAL

زمانہ قاصد طیار آن دلآرام است

زمانہ قاصد طیار آن دلآرام است

چہ قاصدی کہ وجودش تمام پیغام است

گمان مبر کہ نصیب تو نیست جلوۂ دوست

درون سینہ ہنوز آرزوی تو خام است

گرفتم این کہ چو شاہین بلند پروازی

بہوش باش کہ صیاد ما کہن دام است

بہ اوج مشت غباری کجا رسد جبریل

بلند نامی او از بلندی بام است

تو از شمار نفس زندہ ئی نمیدانی

کہ زندگی بہ شکست طلسم ایام است

ز علم و دانش مغرب ہمین قدر گویم

خوش است آہ و فغان تا نگاہ ناکام است

من از ہلال و چلیپا دگر نیندیشم

کہ فتنۂ دگری در ضمیر ایام است