حکایت حضرت سید مخدوم علی ھجویری

حکایت نوجوانی از مرو کہ پیش حضرت سید مخدوم علی ھجویری رحمة اﷲ علیہ آمدہ از ستم اعدا فریاد کرد

سید ہجویر مخدوم امم
مرقد او پیر سنجر را حرم

بند ہای کوہسار آسان گسیخت
در زمین ہند تخم سجدہ ریخت

عہد فاروق از جمالش تازہ شد
حق ز حرف او بلند آوازہ شد

پاسبان عزت ام الکتاب
از نگاہش خانہ ی باطل خراب

خاک پنجاب از دم او زندہ گشت
صبح ما از مہر او تابندہ گشت

عاشق و ھم قاصد طیار عشق
از جبینش آشکار اسرار عشق

داستانے از کمالش سر کنم
گلشنی در غنچہ ئی مضمر کنم

نوجوانی قامتش بالا چو سرو
وارد لاہور شد از شہر مرو

رفت پیش سید والا جناب
تا رباید ظلمتش را آفتاب

گفت"محصور صف اعداستم
درمیان سنگہا میناستم

با من آموز اے شہ گردون مکان
زندگی کردن میان دشمنان"

پیر دانائی کہ در ذاتش جمال
بستہ پیمان محبت با جلال

گفت"اے نامحرم از راز حیات
غافل از انجام و آغاز حیات

فارغ از اندیشہ ی اغیار شو
قوت خوابیدہ ئی بیدار شو

سنگ چون بر خود گمان شیشہ کرد
شیشہ گردید و شکستن پیشہ کرد

ناتوان خود را اگر رہرو شمرد
نقد جان خویش با رہزن سپرد

تا کجا خود را شماری ماء و طین
از گل خود شعلہ ی طور آفرین

با عزیزان سرگران بودن چرا
شکوہ سنج دشمنان بودن چرا

راست می گویم عدو ہم یار تست
ہستی او رونق بازار تست

ہر کہ دانای مقامات خودی است
فضل حق داند اگر دشمن قوی است

کشت انسان را عدو باشد سحاب
ممکناتش را برانگیزد ز خواب

سنگ رہ آبست اگر ہمت قویست
سیل را پست و بلند جادہ چیست؟

سنگ رہ گردد فسان تیغ عزم
قطع منزل امتحان تیغ عزم

مثل حیوان خوردن، آسودن چسود
گر بخود محکم نہ ئے بودن چسود

خویش را چون از خودی محکم کنی
تو اگر خواہی جہان برھم کنی

گر فنا خواہی ز خود آزاد شو
گر بقا خواہی بخود آباد شو

چیست مردن از خودی غافل شدن
تو چہ پنداری فراق جان و تن

در خودی کن صورت یوسف، مقام
از اسیری تا شہنشاہی خرام

از خودی اندیش و مرد کار شو
مرد حق شو حامل اسرار شو

شرح راز از داستانہا می کنم
غنچہ از زور نفس وا می کنم

"خوشتر آن باشد کہ سر دلبران
گفتہ آید در حدیث دیگران"