بہ تسلئی کہ دادی نگذاشت کار خود را

بہ تسلئی کہ دادی نگذاشت کار خود را

بہ تسلئی کہ دادی نگذاشت کار خود را

بتو باز می سپارم دل بیقرار خود را

چہ دلی کہ محنت او ز نفس شماری او

کہ بدست خود ندارد رگ روزگار خود را

بضمیرت آرمیدم تو بجوش خود نمائی

بکنارہ برفکندی در آبدار خود را

مہ و انجم از تو دارد گلہ ہا شنیدہ باشے

کہ بخاک تیرہ ما زدہ ئی شرار خود را

خلشی بہ سینۂ ما ز خدنگ او غنیمت

کہ اگر بپایش افتد نبرد شکار خود را