View source for ارض ملک خرا ست

<div dir="rtl">
'''ارض ملک خداست'''

سر گذشت آدم اندر شرق و غرب

بہر خاکی فتنہ ہای حرب و ضرب

یک عروس و شوہر او ما ھمہ

آن فسونگر بے ہمہ ھم با ھمہ

عشوہ ہای او ہمہ مکر و فن است

نے از آن تو نہ از آن من است

در نسازد با تو این سنگ و حجر

این ز اسباب حضر تو در سفر

اختلاط خفتہ و بیدار چیست

ثابتی را کار با سیار چیست

حق زمین را جز متاع ما نگفت

این متاع بے بہا مفت است مفت

دہ خدایا نکتہ ئی از من پذیر

رزق و گور از وی بگیر او را مگیر

صحبتش تا کے تو بود و او نبود

تو وجود و او نمود بے وجود

تو عقابی طایف افلاک شو

بال و پر بگشا و پاک از خاک شو

باطن "الارض ﷲ" ظاہر است

ہر کہ این ظاہر نبیند کافر است

من نگویم در گذر از کاخ و کوی

دولت تست این جہان رنگ و بوے

دانہ دانہ گوھر از خاکش بگیر

صید چون شاہین ز افلاکش بگیر

تیشۂ خود را بہ کہسارش بزن

نوری از خود گیر و بر نارش بزن

از طریق آزری بیگانہ باش

بر مراد خود جھان نو تراش

دل بہ رنگ و بوے و کاخ و کو مدہ

دل حریم اوست جز با او مدہ

مردن بے برگ و بے گور و کفن

گم شدن در نقرہ و فرزند و زن

ہر کہ حرف لاالہ از بر کند

عالمے را گم بخویش اندر کند

فقر جوع و رقص و عریانی کجاست؟

فقر سلطانی است رہبانی کجاست؟