Actions

پیغام سلطان شہید بہ رود کاویری

From IQBAL

Revision as of 00:06, 20 July 2018 by Iqbal (talk | contribs) (Reverted edits by Jawad Shah (talk) to last revision by Zahra Naeem)
(diff) ← Older revision | Latest revision (diff) | Newer revision → (diff)

پیغام سلطان شہید بہ رود کاویری

پیغام سلطان شہید بہ رود کاویری حقیقت حیات و مرگ و شہادت

رود کاویری یکی نرمک خرام

خستہ ئی شاید کہ از سیر دوام

در کہستان عمر ہا نالیدہ ئی

راہ خود را با مژہ کاویدہ ئے

اے مرا خوشتر ز جیحون و فرات

اے دکن را آب تو آب حیات

آہ شہرے کو در آغوش تو بود

حسن نوشین جلوہ از نوش تو بود

کہنہ گردیدی شباب تو ہمان

پیچ و تاب و رنگ و آب تو ہمان

موج تو جز دانہ گوہر نزاد

طرہ تو تا ابد شوریدہ باد

اے ترا سازی کہ سوز زندگی است

ہیچ میدانی کہ این پیغام کیست؟

آنکہ میکردی طواف سطوتش

بودہ ئی آئینہ دار دولتش

آنکہ صحرا ہا ز تدبیرش بہشت

آنکہ نقش خود بخون خود نوشت

آنکہ خاکش مرجع صد آرزوست

اضطراب موج تو از خون اوست

آنکہ گفتارش ہمہ کردار بود

مشرق اندر خواب و او بیدار بود

اے من و تو موجی از رود حیات

ہر نفس دیگر شود این کائنات

زندگانی انقلاب ہر دمی است

زانکہ او اندر سراغ عالمے است

تار و پود ہر وجود از رفت و بود

اینہمہ ذوق نمود از رفت و بود

جادہ ہا چون رھروان اندر سفر

ہر کجا پنھان سفر پیدا حضر

کاروان و ناقہ و دشت و نخیل

ہر چہ بینی نالد از درد رحیل

در چمن گل میہمان یک نفس

رنگ و آبش امتحان یک نفس

موسم گل ماتم و ہم نای و نوش

غنچہ در آغوش و نعش گل بدوش

لالہ را گفتم یکی دیگر بسوز

گفت راز ما نمی دانی ہنوز

از خس و خاشاک تعمیر وجود

غیر حسرت چیست پاداش نمود

در سراے ہست و بود آئی میا

از عدم سوے وجود آئی میا

ور بیائی چون شرار از خود مرو

در تلاش خرمنی آوارہ شو

تاب و تب داری اگر مانند مہر

پا بنہ در وسعت آباد سپہر

کوہ و مرغ و گلشن و صحرا بسوز

ماہیان را در تہ دریا بسوز

سینہ ئی داری اگر در خورد تیر

در جہان شاہین بزی شاہین بمیر

زانکہ در عرض حیات آمد ثبات

از خدا کم خواستم طول حیات

زندگی را چیست رسم و دین و کیش

یک دم شیری بہ از صد سال میش

زندگی محکم ز تسلیم و رضاست

موت نیرنج و طلسم و سیمیاست

بندۂ حق ضیغم و آہوست مرگ

یک مقام از صد مقام اوست مرگ

می فتد بر مرگ آن مرد تمام

مثل شاہینی کہ افتد بر حمام

ہر زمان میرد غلام از بیم مرگ

زندگی او را حرام از بیم مرگ

بندۂ آزاد را شأنے دگر

مرگ او را میدہد جانی دگر

او خود اندیش است مرگ اندیش نیست

مرگ آزادان ز آنی بیش نیست

بگذر از مرگی کہ سازد با لحد

زانکہ این مرگست مرگ دام و دد

مرد مومن خواہد از یزدان پاک

آن دگر مرگی کہ بر گیرد ز خاک

آن دگر مرگ انتہای راہ شوق

آخرین تکبیر در جنگاہ شوق

گرچہ ہر مرگ است بر مومن شکر

مرگ پور مرتضی چیزی دگر

جنگ شاہان جہان غارتگری است

جنگ مومن سنت پیغمبری است

جنگ مومن چیست ؟ ہجرت سوی دوست

ترک عالم اختیار کوی دوست

آنکہ حرف شوق با اقوام گفت

جنگ را رہبانی اسلام گفت

کس نداند جز شہید این نکتہ را

کو بخون خود خرید این نکتہ را