|
|
Line 1: |
Line 1: |
| <center> | | <center> |
− | ==عرض حال مصنف بحضور رحمة للعالمین==
| |
− |
| |
− | اے ظہور تو شباب زندگی<br>
| |
− | جلوہ ات تعبیر خواب زندگی<br>
| |
− |
| |
− | اے زمین از بارگاہت ارجمند<br>
| |
− | آسمان از بوسۂ بامت بلند<br>
| |
− |
| |
− | شش جہت روشن ز تاب روی تو<br>
| |
− | ترک و تاجیک و عرب ہندوی تو<br>
| |
− |
| |
− | از تو بالا پایۂ این کائنات<br>
| |
− | فقر تو سرمایۂ این کائنات<br>
| |
− |
| |
− | در جہان شمع حیات افروختی<br>
| |
− | بندگان را خواجگی آموختی<br>
| |
− |
| |
− | بے تو از نابودمندیہا خجل<br>
| |
− | پیکران این سرای آب و گل<br>
| |
− |
| |
− | تا دم تو آتشے از گل گشود<br>
| |
− | تودہ ہای خاک را آدم نمود<br>
| |
− |
| |
− | ذرہ دامن گیر مہر و ماہ شد<br>
| |
− | یعنی از نیروی خویش آگاہ شد<br>
| |
− |
| |
− | تا مرا افتاد بر رویت نظر<br>
| |
− | از اب و ام گشتۂ ئی محبوب تر<br>
| |
− |
| |
− | عشق در من آتشے افروخت است<br>
| |
− | فرصتش بادا کہ جانم سوخت است<br>
| |
− |
| |
− | نالہ ئی مانند نے سامان من<br>
| |
− | آن چراغ خانۂ ویران من<br>
| |
− |
| |
− | از غم پنہان نگفتن مشکل است<br>
| |
− | بادہ در مینا نہفتن مشکل است<br>
| |
− |
| |
− | مسلم از سر نبی بیگانہ شد<br>
| |
− | باز این بیت الحرم بتخانہ شد<br>
| |
− |
| |
− | از منات و لات و عزی و ھبل<br>
| |
− | ہر یکی دارد بتی اندر بغل<br>
| |
− |
| |
− | شیخ ما از برہمن کافر تر است<br>
| |
− | زانکہ او را سومنات اندر سر است<br>
| |
− |
| |
− | رخت ہستی از عرب برچیدہ ئی<br>
| |
− | در خمستان عجم خوابیدہ ئی<br>
| |
− |
| |
− | شل ز برفاب عجم اعضای او<br>
| |
− | سرد تر از اشک او صہبای او<br>
| |
− |
| |
− | ہمچو کافر از اجل ترسندہ ئی<br>
| |
− | سینہ اش فارغ ز قلب زندہ ئی<br>
| |
− |
| |
− | نعشش از پیش طبیبان بردہ ام<br>
| |
− | در حضور مصطفی آوردہ ام<br>
| |
− |
| |
− | مردہ بود از آب حیوان گفتمش<br>
| |
− | سری از اسرار قرآن گفتمش<br>
| |
− |
| |
− | داستانی گفتم از یاران نجد<br>
| |
− | نکہتی آوردم از بستان نجد<br>
| |
− |
| |
− | محفل از شمع نوا افروختم<br>
| |
− | قوم را رمز حیات آموختم<br>
| |
− |
| |
− | گفت بر ما بندد افسون فرنگ<br>
| |
− | ہست غوغایش ز قانون فرنگ<br>
| |
− |
| |
− | اے بصیری را ردا بخشندہ ئی<br>
| |
− | بربط سلما مرا بخشندہ ئی<br>
| |
− |
| |
− | ذوق حق دہ این خطا اندیش را<br>
| |
− | اینکہ نشناسد متاع خویش را<br>
| |
− |
| |
− | گر دلم آئینۂ بے جوہر است<br>
| |
− | ور بحرفم غیر قرآن مضمر است<br>
| |
− |
| |
− | اے فروغت صبح اعصار و دہور<br>
| |
− | چشم تو بینندۂ ما فی الصدور<br>
| |
− |
| |
− | پردۂ ناموس فکرم چاک کن<br>
| |
− | این خیابان را ز خارم پاک کن<br>
| |
− |
| |
− | تنگ کن رخت حیات اندر برم<br>
| |
− | اہل ملت را نگہدار از شرم<br>
| |
− |
| |
− | سبز کشت نابسامانم مکن<br>
| |
− | بہرہ گیر از ابر نیسانم مکن<br>
| |
− |
| |
− | خشک گردان بادہ در انگور من<br>
| |
− | زہر ریز اندر مے کافور من<br>
| |
− |
| |
− | روز محشر خوار و رسوا کن مرا<br>
| |
− | بے نصیب از بوسۂ پا کن مرا<br>
| |
− |
| |
− | گر در اسرار قرآن سفتہ ام<br>
| |
− | با مسلمانان اگر حق گفتہ ام<br>
| |
− |
| |
− | اے کہ از احسان تو ناکس ، کس است<br>
| |
− | یک دعایت مزد گفتارم بس است<br>
| |
− |
| |
− | عرض کن پیش خدای عزوجل<br>
| |
− | عشق من گردد ھم آغوش عمل<br>
| |
− |
| |
− | دولت جان حزین بخشیدہ ئی<br>
| |
− | بہرہ ئی از علم دین بخشیدہ ئی<br>
| |
− |
| |
− | در عمل پایندہ تر گردان مرا<br>
| |
− | آب نیسانم گہر گردان مرا<br>
| |
− |
| |
− | رخت جان تا در جہان آوردہ ام<br>
| |
− | آرزوی دیگرے پروردہ ام<br>
| |
− |
| |
− | ہمچو دل در سینہ ام آسودہ است<br>
| |
− | محرم از صبح حیاتم بودہ است<br>
| |
− |
| |
− | از پدر تا نام تو آموختم<br>
| |
− | آتش این آرزو افروختم<br>
| |
− |
| |
− | تا فلک دیرینہ تر سازد مرا<br>
| |
− | در قمار زندگی بازد مرا<br>
| |
− |
| |
− | آرزوی من جوان تر می شود<br>
| |
− | این کہن صہبا گران تر می شود<br>
| |
− |
| |
− | این تمنا زیر خاکم گوہر است<br>
| |
− | در شبم تاب ہمین یک اختر است<br>
| |
− |
| |
− | مدتے با لالہ رویان ساختم<br>
| |
− | عشق با مرغولہ مویان باختم<br>
| |
− |
| |
− | بادہ ہا با ماہ سیمایان زدم<br>
| |
− | بر چراغ عافیت دامان زدم<br>
| |
− |
| |
− | برقہا رقصید گرد حاصلم<br>
| |
− | رھزنان بردند کالای دلم<br>
| |
− |
| |
− | این شراب از شیشۂ جانم نریخت<br>
| |
− | این زر سارا ز دامانم نریخت<br>
| |
− |
| |
− | عقل آزر پیشہ ام زنار بست<br>
| |
− | نقش او در کشور جانم نشست<br>
| |
− |
| |
− | سالہا بودم گرفتار شکی<br>
| |
− | از دماغ خشک من لاینفکی<br>
| |
− |
| |
− | حرفی از علم الیقین ناخواندہ ئی<br>
| |
− | در گمان آباد حکمت ماندہ ئی<br>
| |
− |
| |
− | ظلمتم از تاب حق بیگانہ بود<br>
| |
− | شامم از نور شفق بیگانہ بود<br>
| |
− |
| |
− | این تمنا در دلم خوابیدہ ماند<br>
| |
− | در صدف مثل گہر پوشیدہ ماند<br>
| |
− |
| |
− | آخر از پیمانۂ چشمم چکید<br>
| |
− | در ضمیر من نواہا آفرید<br>
| |
− |
| |
− | اے ز یاد غیر تو جانم تہی<br>
| |
− | بر لبش آرم اگر فرمان دہی<br>
| |
− |
| |
− | زندگی را از عمل سامان نبود<br>
| |
− | پس مرا این آرزو شایان نبود<br>
| |
− |
| |
− | شرم از اظہار او آید مرا<br>
| |
− | شفقت تو جرأت افزاید مرا<br>
| |
− |
| |
− | ہست شأن رحمتت گیتی نواز<br>
| |
− | آرزو دارم کہ میرم در حجاز<br>
| |
− |
| |
− | مسلمی از ماسوا بیگانہ ئی<br>
| |
− | تا کجا زناری بتخانہ ئی<br>
| |
− |
| |
− | حیف چون او را سرآید روزگار<br>
| |
− | پیکرش را دیر گیرد در کنار<br>
| |
− |
| |
− | از درت خیزد اگر اجزای من<br>
| |
− | وای امروزم خوشا فردای من<br>
| |
− |
| |
− | فرخا شھری کہ تو بودی در آن<br>
| |
− | اے خنک خاکی کہ آسودی در آن<br>
| |
− |
| |
− | "مسکن یار است و شہر شاہ من<br>
| |
− | پیش عاشق این بود حب الوطن"<br>
| |
− |
| |
− | کوکبم را دیدۂ بیدار بخش<br>
| |
− | مرقدی در سایۂ دیوار بخش<br>
| |
− |
| |
− | تا بیاساید دل بے تاب من<br>
| |
− | بستگی پیدا کند سیماب من<br>
| |
− |
| |
− | با فلک گویم کہ آرامم نگر<br>
| |
− | دیدہ ئی آغازم، انجامم نگر<br>
| |
− | </center>
| |