|
|
Line 1: |
Line 1: |
− | <div dir="rtl">
| + | sdsfs |
− | '''سوال ششم'''
| |
− | | |
− | چہ جزو است آنکہ او از کل فزون است
| |
− | | |
− | طریق جستن آن جزو چون است
| |
− | | |
− | '''جواب'''
| |
− | | |
− | خودی ز اندازہ ہای ما فزون است
| |
− | | |
− | خودی زان کل کہ تو بینی فزون است
| |
− | | |
− | ز گردون بار بار افتد کہ خیزد
| |
− | | |
− | بہ بحر روزگار افتد کہ خیزد
| |
− | | |
− | جز او در زیر گردون خود نگر کیست؟
| |
− | | |
− | بہ بی بالی چنان پرواز گر کیست؟
| |
− | | |
− | بہ ظلمت ماندہ و نوری در آغوش
| |
− | | |
− | برون از جنت و حوری در آغوش
| |
− | | |
− | بہ آن نطقی دل آویزی کہ دارد
| |
− | | |
− | ز قعر زندگی گوہر بر آرد
| |
− | | |
− | ضمیر زندگانی جاودانی است
| |
− | | |
− | بچشم ظاہرش بینی زمانی است
| |
− | | |
− | بہ تقدیرش مقام ہست و بود است
| |
− | | |
− | نمود خویش و حفظ این نمود است
| |
− | | |
− | چہ میپرسی چہ گون است و چہ گون نیست
| |
− | | |
− | کہ تقدیر از نھاد او برون نیست
| |
− | | |
− | چہ گویم از چگون و بی چگونش
| |
− | | |
− | برون مجبور و مختار اندرونش
| |
− | | |
− | چنین فرمودۂ سلطان بدر است
| |
− | | |
− | کہ ایمان در میان جبر و قدر است
| |
− | | |
− | تو ہر مخلوق را مجبور گوئی
| |
− | | |
− | اسیر بند نزد و دور گوئی
| |
− | | |
− | ولی جان از دم جان آفرین است
| |
− | | |
− | بہ چندین جلوہ ہا خلوت نشین است
| |
− | | |
− | ز جبر او حدیثی در میان نیست
| |
− | | |
− | کہ جان بی فطرت آزاد جان نیست
| |
− | | |
− | شبیخون بر جہان کیف و کم زد
| |
− | | |
− | ز مجبوری بہ مختاری قدم زد
| |
− | | |
− | چو از خود گرد مجبوری فشاند
| |
− | | |
− | جہان خویش را چون ناقہ راند
| |
− | | |
− | نگردد آسمان بی رخصت او
| |
− | | |
− | نتابد اختری بی شفقت او
| |
− | | |
− | کند بی پردہ روزی مضمرش را
| |
− | | |
− | بچشم خویش بیند جوہرش را
| |
− | | |
− | قطار نوریان در رھگذار است
| |
− | | |
− | پی دیدار او در انتظار است
| |
− | | |
− | شراب افرشتہ از تاکش بگیرد
| |
− | | |
− | عیار خویش از خاکش بگیرد
| |
− | | |
− | چہ پرسی از طریق جستجویش
| |
− | | |
− | فرو آرد مقام ہای و ہویش
| |
− | | |
− | شب و روزی کہ داری بر ابد زن
| |
− | | |
− | فغان صبحگاہی بر خرد زن
| |
− | | |
− | خرد را از حواس آید متاعی
| |
− | | |
− | فغان از عشق می گیرد شعاعی
| |
− | | |
− | خرد جز را فغان کل را بگیرد
| |
− | | |
− | خرد میرد فغان ہرگز نمیرد
| |
− | | |
− | خرد بہر ابد ظرفے ندارد
| |
− | | |
− | نفس چون سوزن ساعت شمارد
| |
− | | |
− | تراشد روز ہا شب ہا سحر ہا
| |
− | | |
− | نگیرد شعلہ و چیند شرر ہا
| |
− | | |
− | فغان عاشقان انجام کاریست
| |
− | | |
− | نہان در یکدم او روزگاریست
| |
− | | |
− | خودی تا ممکناتش وا نماید
| |
− | | |
− | گرہ از اندرون خود گشاید
| |
− | | |
− | از آن نوری کہ وا بیند نداری
| |
− | | |
− | تو او را فانی و آنے شماری
| |
− | | |
− | از آن مرگی کہ میآید چہ باک است
| |
− | | |
− | خودی چون پختہ شد از مرگ پاک است
| |
− | | |
− | ز مرگ دیگری لرزد دل من
| |
− | | |
− | دل من جان من آب و گل من
| |
− | | |
− | ز کار عشق و مستی برفتادن
| |
− | | |
− | شرار خود بہ خاشاکی ندادن
| |
− | | |
− | بدست خود کفن بر خود بریدن
| |
− | | |
− | بچشم خویش مرگ خویش دیدن
| |
− | | |
− | ترا این مرگ ہر دم در کمین است
| |
− | | |
− | بترس از وی کہ مرگ ما ہمین است
| |
− | | |
− | کند گور تو اندر پیکر تو
| |
− | | |
− | نکیر و منکر او در بر تو
| |
− | </div >
| |