|
|
Line 1: |
Line 1: |
− | <div dir="rtl">
| + | sdfsdf |
− | '''"تمہید"'''
| |
− | | |
− | ز جان خاور آن سوز کہن رفت
| |
− | | |
− | دمش واماند و جان او ز تن رفت
| |
− | | |
− | چو تصویری کہ بی تار نفس زیست
| |
− | | |
− | نمی داند کہ ذوق زندگی چیست
| |
− | | |
− | دلش از مدعا بیگانہ گردید
| |
− | | |
− | نے او از نوا بیگانہ گردید
| |
− | | |
− | بہ طرز دیگر از مقصود گفتم
| |
− | | |
− | جواب نامۂ محمود گفتم
| |
− | | |
− | ز عہد شیخ تا این روزگاری
| |
− | | |
− | نزد مردی بجان ما شراری
| |
− | | |
− | کفن در بر بخاکی آرمیدیم
| |
− | | |
− | ولی یک فتنۂ محشر ندیدیم
| |
− | | |
− | گذشت از پیش آن دانای تبریز
| |
− | | |
− | قیامتہا کہ رست از کشت چنگیز
| |
− | | |
− | نگاہم انقلابی دیگری دید
| |
− | | |
− | طلوع آفتابی دیگری دید
| |
− | | |
− | گشودم از رخ معنی نقابی
| |
− | | |
− | بدست ذرہ دادم آفتابی
| |
− | | |
− | نپنداری کہ من بی بادہ مستم
| |
− | | |
− | مثال شاعران افسانہ بستم
| |
− | | |
− | نبینی خیر از آن مرد فرو دست
| |
− | | |
− | کہ بر من تہمت شعر و سخن بست
| |
− | | |
− | بکوی دلبران کاری ندارم
| |
− | | |
− | دل زاری غم یاری ندارم
| |
− | | |
− | نہ خاک من غبار رہگذاری
| |
− | | |
− | نہ در خاکم دل بی اختیاری
| |
− | | |
− | بہ جبریل امین ھمداستانم
| |
− | | |
− | رقیب و قاصد و دربان ندانم
| |
− | | |
− | مرا با فقر سامان کلیم است
| |
− | | |
− | فر شاہنشہی زیر گلیم است
| |
− | | |
− | اگر خاکم بہ صحرائی نگنجم
| |
− | | |
− | اگر آبم بہ دریائے نگنجم
| |
− | | |
− | دل سنگ از زجاج من بلرزد
| |
− | | |
− | یم افکار من ساحل نورزد
| |
− | | |
− | نھان تقدیر ہا در پردۂ من
| |
− | | |
− | قیامت ہا بغل پروردۂ من
| |
− | | |
− | دمی در خویشتن خلوت گزیدم
| |
− | | |
− | جہانی لازوالی آفریدم
| |
− | | |
− | مرا زین شاعری خود عار ناید
| |
− | | |
− | کہ در صد قرن یک عطار ناید
| |
− | | |
− | بجانم رزم مرگ و زندگانی است
| |
− | | |
− | نگاہم بر حیات جاودانی است
| |
− | | |
− | ز جان خاک ترا بیگانہ دیدم
| |
− | | |
− | بہ اندام تو جان خود دمیدم
| |
− | | |
− | از آن ناری کہ دارم داغ داغم
| |
− | | |
− | شب خود را بیفروز از چراغم
| |
− | | |
− | بخاک من دلی چون دانہ کشتند
| |
− | | |
− | بہ لوح من خط دیگر نوشتند
| |
− | | |
− | مرا ذوق خودی چون انگبین است
| |
− | | |
− | چہ گویم واردات من ہمین است
| |
− | | |
− | نخستین کیف او را آزمودم
| |
− | | |
− | دگر بر خاوران قسمت نمودم
| |
− | | |
− | اگر این نامہ را جبریل خواند
| |
− | | |
− | چو گرد آن نور ناب از خود فشاند
| |
− | | |
− | بنالد از مقام و منزل خویش
| |
− | | |
− | بہ یزدان گوید از حال دل خویش
| |
− | | |
− | تجلی را چنان عریان نخواہم
| |
− | | |
− | نخواھم جز غم پنہان نخواہم
| |
− | | |
− | گذشم از وصال جاودانی
| |
− | | |
− | کہ بینم لذت آہ و فغانی
| |
− | | |
− | مرا ناز و نیاز آدمی دہ
| |
− | | |
− | بہ جان من گداز آدمی دہ
| |
− | </div>
| |