IQBAL IQBAL

تو باین گمان کہ شاید سر آستانہ دارم

تو باین گمان کہ شاید سر آستانہ دارم

بہ طواف خانہ کاری بخدای خانہ دارم

شرر پریدہ رنگم مگذر ز جلوۂ من

کہ بتاب یک دو آنی تب جاودانہ دارم

نکنم دگر نگاہی بہ رہی کہ طی نمودم

بہ سراغ صبح فردا روش زمانہ دارم

یم عشق کشتی من یم عشق ساحل من

نہ غم سفینہ دارم نہ سر کرانہ دارم

شرری فشان ولیکن شرری کہ وا نسوزد

کہ ہنوز نو نیازم غم آشیانہ دارم

بہ امید اینکہ روزی بہ شکار خواہی آمد

ز کمند شھریاران رم آہوانہ دارم

تو اگر کرم نمائی بمعاشران ببخشم

دو سہ جام دلفروزی ز می شبانہ دارم