http://iqbal.wiki/index.php?title=Wakhat-ghokhowanki-tora-da&feed=atom&action=history
Wakhat-ghokhowanki-tora-da - Revision history
2024-03-28T08:40:13Z
Revision history for this page on the wiki
MediaWiki 1.31.0-rc.0
http://iqbal.wiki/index.php?title=Wakhat-ghokhowanki-tora-da&diff=6711&oldid=prev
Mominamubashir: Created page with "<div dir="rtl"> '''وخت غوڅوونكې توره ده''' د رحمت باران كړه څلى، شين هم تر د شافعيرح چي نشه يې كل جهان كړو،..."
2018-06-22T09:11:11Z
<p>Created page with "<div dir="rtl"> '''وخت غوڅوونكې توره ده''' د رحمت باران كړه څلى، شين هم تر د شافعيرح چي نشه يې كل جهان كړو،..."</p>
<p><b>New page</b></p><div><div dir="rtl"><br />
'''وخت غوڅوونكې توره ده'''<br />
<br />
د رحمت باران كړه څلى، شين هم تر د شافعيرح<br />
<br />
چي نشه يې كل جهان كړو، دا دى كور د شافعيرح<br />
<br />
د ده فكر له آسمانه، كور(2) كړو ستورى ډك له نوره<br />
<br />
دويم نوم يې وخت له كښېښو، ورتې ووې تېره توره<br />
<br />
د دې توري بيان ډېر دى، څو به دا ژبه چليږي<br />
<br />
برېښېدلى مخ چې وينې، دا ژوندون پكښې ځليږي<br />
<br />
چا سره چي وي له خوفه، له اميده بې پروا وي<br />
<br />
د موسٰى تر لاسه روڼ وي، چي كوم لاس نيولى دا وي<br />
<br />
په يوه ګوزار د ګټ نه، را روانه دا چينه كړي<br />
<br />
په يوه ګوزار دوړنه، وچه دا د سيند سينه كړي<br />
<br />
موسٰى هم په لاس كښې ګله، كلك نيولى دا شمشير ؤ<br />
<br />
هغه ځكه په هر كار كښې، له تدبيره مخكښې تېر ؤ<br />
<br />
په دې توره يې درياب ته، سينه يووړه خيرې ګاره<br />
<br />
دوړې پورته كړې له بحره، پكښې ځان ته وكړه لاره<br />
<br />
د خيبر د سركوونكي، شېر خيبر كښې كوم قوت ؤ؟<br />
<br />
شافعيرح چي و ستايله، د دې توري بركت ؤ<br />
<br />
د آسمان دا چورلكونه، خو د هر چا د ليدو دي<br />
<br />
تـګ راتـګ د شپو او ورځو، د هر چا د پوهېدو دي<br />
<br />
اې د شپو ورځو په بند كښې، بنديوانه! شه در ياده<br />
<br />
د خپل زړه ننداره وكړه، چي پكښې بله دنيا ده<br />
<br />
خپلې خاورې ته د تخم، تروږمۍ ور واچوله<br />
<br />
او د وخت د توري مخ تا، يوه كرښه وه ګڼله<br />
<br />
بيا په ډانګ د شپو او ورځو، كچ ته و درېدې ګله!<br />
<br />
زمانه دي ناپ كوله، داسي لنډه وه دا كله<br />
<br />
د شپو، ورځو تار په غاړه، ځان ته تا لكه زنار كړو<br />
<br />
لكه پټ باطل فروشه، تود دي دا خوشى بازار كړو<br />
<br />
ته كېميا وې، ته اكسير وې، اوس يې موټى تورې خاورې<br />
<br />
زېږېدلى راز د حق وې، خو باطل شوې سپورې خاورې<br />
<br />
په رښتيا كه مسلمان يې، له ځان آ خوا دا زنار كړه<br />
<br />
د ډيوې غوندي روښانه، ته دا غونډه د احرار كړه<br />
<br />
خبر نه يې له زمانې چي، دا په اصل څه راغلې<br />
<br />
ځكه تا جاوداني هم، ځار شم نه ده پېژندلې<br />
<br />
اې! د ورځو، شپو په قيد كښې، به تر څو پوري كړېږې<br />
<br />
"لي مع الله"* كښې وګوره، د وخت رمز كه پوهېږې<br />
<br />
وخت روان دى له رفتاره، يې هر څه هر څه پيدا دي<br />
<br />
ژوندون هم ځنې يو راز دى، ډېر رازونه د وخت لا دي<br />
<br />
وخت د لمر په ګردش نه دى، حقيقت د ده څه بل دى<br />
<br />
لمر خو هر ماښام پرېوځي، وخت په مخه روان تل دى<br />
<br />
دى په وخت كښې عيش او غم هم، عاشوره ده او اختر هم<br />
<br />
وخت يو راز دى چي موندلى، تر رڼا سپوږمۍ او لمر هم<br />
<br />
اې ناپوهه! تا زمان هم، د مكان غوندي را خور كړو<br />
<br />
تا په خپله ناپوهۍ كښې، پرون نور او صباح نور كړو<br />
<br />
تا خو خپل ګلستان پرېښو، لكه بوى په تېښته لاړې<br />
<br />
په خپل لاس دي زندان جوړ كړو، بنديوان پكښې ولاړې<br />
<br />
نه زموږ د وخت اول شته، نه اخير دى ده ليدلى<br />
<br />
د انسان د زړه په باغ كښې، بس پخپله ټوكېدلى<br />
<br />
وخت چي چا وه پېژندلو، په ژوندو كښې را ژوندى شي<br />
<br />
سحر كله داسي روڼ وي، لكه دى چي ځلندى شي<br />
<br />
ژوند پيدا له زمانې دى، زمانه له ژوند پيدا ده<br />
<br />
"زمانې ته سپك مه وايئ"(1)، د رسول د خولې وينا ده<br />
<br />
درته كړم يوه خبره، برېښېدلې مرغلره<br />
<br />
چي عبد(2) څه وي او حر(3) څه وي، راته غوږ كړه سمندره!<br />
<br />
عبد د شپو، ورځو حساب كړي، عبث، ګوند ښه څيز شماري<br />
<br />
د حر زړه ترې بې پروا وي، زمانه څۀ نه څيز شماري<br />
<br />
عبد د شپو ورځه تارونه تنسته بو ده كفن كړي<br />
<br />
او بيا دغه كفن واخلي، پټ پر خپل بې روحه تن كړي<br />
<br />
تن د خټې لويه بوخته، حر بهر تر په خپل زور شي<br />
<br />
زمانه كه ده هر څومره، دى يې ونغاړي پرې خور شي<br />
<br />
په كورګي د صبح و شام كښې، عبد مارغه دى نښتى كښته<br />
<br />
نه خبر دى له الوته، نه يې خبر دى له لذته<br />
<br />
او د حر سينه چي ساه يې، تونده تېزه توده سره ده<br />
<br />
دا د ورځو شپو مرغونه، كه پوهېږې نو پنجره ده<br />
<br />
عبد موندلى موندل غواړي، فطرت داسي د هغه وي<br />
<br />
واردات يې په وجود كښې، هيڅ هم نوي نوي نه وي<br />
<br />
په يو ځاى ولاړ نابوده، سست يې ايښى پېټى پر ساه وي<br />
<br />
د سحر او د ماښامه، بس د ده يوه ژړا وي<br />
<br />
حر هردم نوى تخليق كړي، كوي نوي- نوي چاره<br />
<br />
نوې نوې نغمې خيزي، تل تر تل د ده له تاره<br />
<br />
په شانه ګوري ځي وړاندي، خټه بس داسي د ده ده<br />
<br />
د پركار د كرښې ګېڼه، د حر مخكښې لاره نه ده<br />
<br />
زمانه د عبد په پښو كښې، پروت د اوسپنې ځنځير دى<br />
<br />
شكايت يې له تقدير دى، تل د ده په خونه وير دى<br />
<br />
تل د حر د لوړ همت او، د قضا مشورې كيږي<br />
<br />
همګي كېدونكې چاري، د هغه تر لاسه خيزي<br />
<br />
څه چي تېر دي څه راتلونكى، په موجود كښې يې دى تمام<br />
<br />
په تلوار توندي د حر كښې، كړي اوږدې مودې آرام<br />
<br />
ده له ږغه هم له زوږه، داسي پاكه دا خبره<br />
<br />
د درك مرجوڼانه شي، بيا مونداى دا مرغلره<br />
<br />
وه مي وېل خو ښكاره نه شو، د معنا هغه رخسار ښه<br />
<br />
معنا ما ته ګيله وكړه، چي په تورو كښې مي كار څه؟<br />
<br />
كه ژوندى معنا د تورو، لمري واغوستل خومړه شوه<br />
<br />
ستا ساګانې داسي يخې، چي لمبه يې لاړه سړه شوه<br />
<br />
پټې او ښكاره خبرې، خو په زړونو كښې پرتې وي<br />
<br />
تـګ د وخت او راز د ورځو، پټ هم دغسي پكښې وي<br />
<br />
اورېداى نه شي په غوږو، كه نغمې د وخت د ساز شته<br />
<br />
د زړه خونې ته وركوز شه، پكښې ننه د وخت راز شه<br />
<br />
هغه هم وې چرې ورځې، چي زموږ د مټو زور ؤ<br />
<br />
د وخت توره مو په لاس كښې، په جهان كښې يې شرنګ خور ؤ<br />
<br />
موږ د زړونو په پټو كښې، د دين تخم وشيندلو<br />
<br />
د حق مخ مو را څرګند كړو، موږ پلو ترې واړولو<br />
<br />
دا دنيا وه سخره غوټه، نوك مو پرانسته كه واورې<br />
<br />
چي سجدې مو باندي وكړې، بخت راويښ شو د دې خاورې<br />
<br />
سره شراب د حق په خم كښې، خوند مو يې واخست له ګوټ ګوته<br />
<br />
پخواني شراب خانې مو، په شبخون كړې لوټه- لوټه<br />
<br />
اې چي ستا په كوزه ګۍ كښې، ډك زاړه شراب دا نن دي<br />
<br />
چي ښيښه ويلي كول كړي، ستا شراب داسي تاوژن دي<br />
<br />
له ډېر كبر ځان منتوبه، اډو ګوري هم نه لاندي<br />
<br />
د طعنې غشي را ولي، په تش لاس پوري مو خاندي<br />
<br />
چرې چرې جام زموږ هم، په دې شان د غونډي خوند ؤ<br />
<br />
په سينو سيپو كښې زړونه، مرغلرې ژوند مو ژوند ؤ<br />
<br />
منم* نوې زمانه چي، ښايسته په هره خوا ده<br />
<br />
دا زموږ كاروان چي تېر شو، له هغو دوړو پيدا ده<br />
<br />
دا د حق پټى چي موړ دى، موږ وركړې خپله وينه<br />
<br />
حق پرست د نړۍ وړه، زموږ دا احسان منينه<br />
<br />
نړۍ موږه كړه آباده، چي مېرمن مو د تكبير كړه<br />
<br />
خپله خاوره مو هر چرته، بس كعبه ځنې تعمير كړه<br />
<br />
د اقرا( تعليم و موږ ته، راكړو خداى د خپلي خوښې<br />
<br />
رزق ده زموږ په لاسو، كړو دنيا ته برخې- برخې<br />
<br />
كه له لاس مو تاج او تخت لاړ، لكه خس مه ګڼه ګرګه<br />
<br />
بې نوا به يو خو واوره، ګوره مه په سپكه سترګه<br />
<br />
ستا په سترګو كښې به موږه، ډېر زيانمن او خوار و زار يو<br />
<br />
د زوړ عقل زړې پوهي، ګڼى سم په خطا لار يو<br />
<br />
خو دستار د لاالٰه، لوى عزت زموږ پر سر دى<br />
<br />
ځار! د دواړو جهانونو، حفاظت زموږ پر سر دى<br />
<br />
بې پروا له نن صبا موږ، لېوني په محبت كښې<br />
<br />
چا سره مو ژبه كړې، ناست يو تل په هغه پت كښې<br />
<br />
موږ د حق په زړه كښې ننه، پراته پټه خزانه يو<br />
<br />
وارثان يو د موسٰى او، د هارون نا بېګانه يوه<br />
<br />
لمر، سپوږمۍ دي ترې روښانه، تاؤ زموږ دى دا تراوسه<br />
<br />
شته زموږه په وريځ كښې، تندرونه لا تراوسه<br />
<br />
دا زموږه ذات چي وينې، آئينه د خداى د ذات ده<br />
<br />
مسلمان په نښانو كښې، نښانه د خداى د ذات ده<br />
</div></div>
Mominamubashir