Payam-i-Mashriq

Payam-i-Mashriq (Urdu: پیامِ مشرق‎; or Message from the East; published in Persian, 1923) is a philosophical poetry book of Allama Iqbal, the great poet-philosopher of the Indian subcontinent.

لالہ طور

• پیش کش
• شہید ناز او بزم وجود است
• دل من روشن از سوز درون است
• با غان باد فرور دین دہد عشق
• عقابان را بھای کم نہد عشق
• ببرگ لالہ رنگ آمیزی عشق
• نہ ہر کس از محبت مایہ دار است
• درین گلشن پریشان مثل بویم
• جہان مشت گل و دل حاصل اوست
• سحر می گفت بلبل باغبان را
• جہان ما کہ نابود است بودش
• نوای عشق را ساز است آدم
• نہ من انجام و نے آغاز جویم
• دلا نارائے پروانہ تا کی
• تنی پیدا کن از مشت غباری
• ز آب و گل خدا خوش پیکری ساخت
• بہ یزدان روز محشر برہمن گفت
• گذشتی تیز گام اے اختر صبح
• تہی از ہای و ہو میخانہ بودی
• ترا اے تازہ پرواز آفریدند
• چہ لذت یارب اندر ہست و بود است
• شنیدم در عدم پروانہ میگفت
• مسلمانان مرا حرفی است در دل
• بکویش رہ سپاری اے دل ایدل
• رہے در سینۂ انجم گشائی
• سحر در شاخسار بوستانے
• ترا یک نکتۂ سر بستہ گویم
• بہل افسانۂ آن پا چراغی
• ترا از خویشتن بیگانہ سازد
• زیان بینی ز سیر بوستانم
• برون از ورطۂ بود و عدم شو
• ز مرغان چمن نا آشنایم
• جہان یارب چہ خوش ہنگامہ دارد
• سکندر با خضر خوش نکتہ ئی گفت
• سریر کیقباد، اکلیل جم خاک
• اگر در مشت خاک تو نہادند
• دمادم نقش ہای تازہ ریزد
• چو ذوق نغمہ ام در جلوت آرد
• چہ میپرسی میان سینہ دل چیست
• خرد گفت او بچشم اندر نگنجد
• کنشت و مسجد و بتخانہ و دیر
• نہ پیوستم درین بستان سرا دل
• بہ خود باز آورد رند کہن را
• سفالم را می او جام جم کرد
• خرد زنجیری امروز و دوش است
• خرد اندر سر ھر کس نہادند
• گدای جلوہ رفتی بر سر طور
• بگو جبریل را از من پیامی
• ھمای علم تا افتد بدامت
• خرد بر چہرۂ تو پردہ ہا بافت
• دلت می لرزد از اندیشۂ مرگ
• ز پیوند تن و جانم چہ پرسی
• مرا فرمود پیر نکتہ دانے
• ز رازی معنی قرآن چہ پرسی؟
• من از بود و نبود خود خموشم
• ز من با شاعر رنگین بیان گوی
• ز خوب و زشت تو ناآشنایم
• تو اے شیخ حرم شاید ندانی
• چو تاب از خود بگیرد قطرۂ آب
• من اے دانشوران در پیچ و تابم
• میارا بزم بر ساحل کہ آنجا
• سراپا معنی سر بستہ ام من
• مگو از مدعای زندگانی
• اگر کردی نگہ بر پارۂ سنگ
• وفا ناآشنا بیگانہ خو بود
• مپرس از عشق و از نیرنگی عشق
• مشو اے غنچۂ نورستہ دلگیر
• مرا روزی گل افسردہ ئی گفت
• جہان ما کہ پایانے ندارد
• بہ مرغان چمن ہمداستانم
• نماید آنچہ ہست این وادی گل
• تو خورشیدی و من سیارۂ تو
• خیال او درون دیدہ خوشتر
• دماغم کافر زنار دار است
• صنوبر بندۂ آزادۂ او
• ز انجم تا بہ انجم صد جہان بود
• بپای خود مزن زنجیر تقدیر
• دل من در طلسم خود اسیر است
• نوا در ساز جان از زخمۂ تو
• نفس آشفتہ موجی از یم اوست
• ترا درد یکے در سینہ پیچید
• کرا جوئی چرا در پیچ و تابی
• تو اے کودک منش خود را ادب کن
• نہ افغانیم و نے ترک و تتاریم
• نہان در سینۂ ما عالمی ہست
• دل من اے دل من ایدل من
• چہ گویم نکتۂ زشت و نکو چیست
• کسی کو درد پنھانی ندارد
• چہ پرسے از کجایم چیستم من ؟
• بہ چندین جلوہ در زیر نقابی
• دل از منزل تہی کن پا برہ دار
• بیا اے عشق اے رمز دل ما
• سخن درد و غم آرد، درد و غم بہ
• نہ من بر مرکب ختلی سوارم
• کمال زندگی خواہی بیاموز
• تو میگوئی کہ آدم خاکزاد است
• دل بیباک را ضرغام رنگ است
• ندانم بادہ ام یا ساغرم من
• تو گوئی طایر ما زیر دام است
• چسان زاید تمنا در دل ما
• چو در جنت خرامیدم پس از مرگ
• جہان ما کہ جز انگارہ ئی نیست
• چسان اے آفتاب آسمان گرد
• تراش از تیشۂ خود جادۂ خویش
• بمنزل رھرو دل در نسازد

افکار

می باقے

نقش فرنگ