http://iqbal.wiki/index.php?title=Du%27ua&feed=atom&action=history
Du'ua - Revision history
2024-03-28T08:17:24Z
Revision history for this page on the wiki
MediaWiki 1.31.0-rc.0
http://iqbal.wiki/index.php?title=Du%27ua&diff=6734&oldid=prev
Mominamubashir: Created page with "<div dir="rtl"> '''دعا''' اې! هغه چي په وجود كښې، د دنيا لكه د ساه يې هم زموږه د زړه سر يې، هم په تېښته په بل..."
2018-06-22T10:28:49Z
<p>Created page with "<div dir="rtl"> '''دعا''' اې! هغه چي په وجود كښې، د دنيا لكه د ساه يې هم زموږه د زړه سر يې، هم په تېښته په بل..."</p>
<p><b>New page</b></p><div><div dir="rtl"><br />
'''دعا'''<br />
<br />
اې! هغه چي په وجود كښې، د دنيا لكه د ساه يې<br />
<br />
هم زموږه د زړه سر يې، هم په تېښته په بل خوا يې<br />
<br />
ستا له فيضه دى ميندلى، د ژوند ساز نغمې د خوند<br />
<br />
مرګ چي ستا په لار كښې نوم يوړ، كړي حسد ورسره ژوند<br />
<br />
يو ځل راشه د ناښادو، زړونو خونې كړه بيا ښادې<br />
<br />
بيا مېشته شه په سينو كښې، دا ميرې كړه بيا آبادې<br />
<br />
اې! زموږ ځنې وغواړه، بيا د ننګ او نوم خبرې<br />
<br />
ښه پاخه دا عاشقان كړه، بيا ترې واخله چارې نرې<br />
<br />
له نصيبه ګيله من يو، اسويلي موځي بړاس دى<br />
<br />
ستا د حسن نرخ اوچت دى، او زموږ ورته تش لاس دى<br />
<br />
پلو لرې كړه له مخه، خوشحال موږ غريبانان كړه<br />
<br />
د بلال او سلمان عشق خو، راشه بيا يو ځل ارزان كړه<br />
<br />
بيا بې خوبه سترګې راكړه، بيا د زړونو ترارې را<br />
<br />
بيا په موږه مينه وكړه، ته فطرت بيا د پارې را<br />
<br />
داسي نخښې* راښكاره كړه، د آسمان له بره چته<br />
<br />
چي زموږ د دښمنانو، شي سرونه ورته كښته<br />
<br />
موږ خسڼو غوندي رغړو، راشه ته مو د اور غر كړه<br />
<br />
غيرالله زموږ له اوره، وسوځه پر غرهر كړه<br />
<br />
كله راسي چي وګړي، وحدت پرېيښى او تار تار دي<br />
<br />
هغه راسي پكښې راغلې، سل آړيكې وران مو كار دى<br />
<br />
په دنيا كښې لكه ستوري، موږ خواره دانه دانه يو<br />
<br />
هم سره خواږه مين يو، هم وبله بېګانه يو<br />
<br />
دا كتاب دى پاڼې پاڼې، غونډي بيا په شېرازه كړه<br />
<br />
هغه تېر د درنو مينو، دود زموږه را تازه كړه<br />
<br />
د پخوا غوندي مو توند كړه، بيا د خپل خدمت دپاره<br />
<br />
بيا په خپلو عاشقانو، خپلې چارې ته و سپاره<br />
<br />
لاروي يو منزل موږ ته، د رضا او د تسليم را<br />
<br />
د ايمان قوت په مثل، د ايمان د ابراهيم( را<br />
<br />
اې د "لا" د مشعلې نه، آګاهو ته عشق آګاه كړه<br />
<br />
بيا چي راز د الاالله دى، د هغه سره يې آشنا كړه<br />
<br />
زه تل سوځم لكه شمعه، دا د نورو غم كومه<br />
<br />
دا په غونډه كښې چي ژاړم، ژړېدل ورته ښيمه<br />
<br />
لويه خدايه! زما اوښكې، ته كړه داسي دل افروزې<br />
<br />
لړځېدلي ځلبلاندي، بې ټيكاوه آرام سوزې<br />
<br />
چي زې وكرم په باغ كښې، او اورونه زرغونه كړي<br />
<br />
او بل خوا ته د قبا نه، د ريدي اورونه مړه كړي<br />
<br />
زما زړه دى پرون وړى، سترګې دي زما صبا ته<br />
<br />
غونډه كښې لكه تنها يم، كڅي واړومه چا ته<br />
<br />
هر چا وكړو دا ګومان چي، راسره يې يارانه ده<br />
<br />
زړه مي يو ؤ نه كتلو، د رازونو خزانه ده<br />
<br />
پاكه خدايه! په دنيا كښې، ناست يوازي بې اشنا يم<br />
<br />
ما دپاره كليم( نشته، كه زه ونه د سينا يم<br />
<br />
زه ظالم او ستمكار يم، ما په ځان وكړه په خپله<br />
<br />
تكه سره لمبه د اور ده، ما په خوا كښې وساتله<br />
<br />
دا لمبه چي په لمنه، د هوش اور كاندي ور پوري<br />
<br />
چي د عقل څه سامان دى، هغه ټول كړې اېرې تورې<br />
<br />
دا د عقل لېونتوب هم، دى لنبې دي ورښيلې<br />
<br />
هر د علم كالې ژوند نه، دى لمبې دي سوځولې<br />
<br />
لمر چي تاؤ د دې نه واخيست، نو آسمان يې شو مقام<br />
<br />
هم د دې نه تندرونه، چورلكونه خوري مدام<br />
<br />
د شبنم د سترګې غوندي، په ژړا ژړا بې نور شوم<br />
<br />
نو هله امانتګر زه، داسي ننه د پټ اور شوم<br />
<br />
چل ما شمعې ته ښيلې، دا ښكاره چي سوځېدله<br />
<br />
د دنيا له سترګو پټه، سوځېده مي زاره خپله<br />
<br />
خو اخير له هر وېښته مي، سرې لمبې را وختلې<br />
<br />
سرې سكروټې مي د فكر، له رګ رګ و څڅېدلې<br />
<br />
زما چوڼي* سرې سكروټې، دانې ټولې كړې كې وينې<br />
<br />
شوې د ده سندرې ځكه، سوځوونكې اور ورينې<br />
<br />
يم په داسي زمانه كښې، چي زړه يې نشته په سينه كښې<br />
<br />
مجنون ژاړي ليلا كوم ده، نشته هيڅ په كجاوه كښې<br />
<br />
چي يواځي شمعه سوځي، ګران دى نه چي كار آسان دى<br />
<br />
يو پتنګ مي د ښې نشته، هاى ارمان دى هاى ارمان دى<br />
<br />
څوك خوږمن مي چرته نشته زه به څو څارمه لارې<br />
<br />
په رازدار پسې به څو وي، زما ورځې نا قرارې<br />
<br />
اې چي مخ د ځلولې، په اسمان كښې سپوږمۍ ستوري<br />
<br />
دا خپل اور زما نه واخل،ه يو نظر زما په لوري<br />
<br />
ته دا خپل امانت واخله، پستنه مي له سينې نه<br />
<br />
دا جوهر پكښې اغزى شو، اوس مي وكښه له آئينې نه<br />
<br />
يا يو زوړ ملګرى مل كړه، ته زما سره پر لاره<br />
<br />
هغه عشق چي جهان سوز دى، ورته اوس وركړه هينداره<br />
<br />
د څپو سره څپې دي، په درياب كښې غاړه وتې<br />
<br />
اوسي تل ناقرارو كښې، دوى وبله سره نښتې<br />
<br />
ستورى ستوري سره مل دي، په آسمان كښې چي بر ښكاري<br />
<br />
په زنګون د توري شپې هم، سپوږمۍ ايښى دى سر ښكاري<br />
<br />
سپينې ورځې خوا د توري، شپې د خوا سره تړلې<br />
<br />
نن د خپلي خويښۍ غوټه، د صبا سره تړلې<br />
<br />
هر لنډى* په اباسين كښې، لاهو چرته په اټك كښې<br />
<br />
باد څپې څپې روان وي، په خوشبوى كښې چرته ورك شي<br />
<br />
هرې ورانې ته چي ګورم، نو آباده په نڅا ده<br />
<br />
لېونى ځي لېوني ته، په يو ځاى د دوى ګډا ده<br />
<br />
ته بې شكه هغه ذات يې، چي بې مثله يې يكتا يې<br />
<br />
خو تا ځان ته تماشه كړه، د دنيا په تماشا يې<br />
<br />
زه رېدي غوندي ولاړ يم، دا يو ډكى د بېديا يم<br />
<br />
ده چاپېره رانه ګوڼه، خو بيا هم لكه تنها يم<br />
<br />
ما ته هم له خپل كرمه، راكړه داسي يو ملګرى<br />
<br />
چي رازونه مي دننه، په فطرت كښې وينې زرى<br />
<br />
داسي مل چي لېونى وي، هم په سول هوشيار وي جوړ وي<br />
<br />
د دنيا د هغو د غو، له خيالونو ځنې موړ وي<br />
<br />
چي دا خپله مسته چيغه، يې بارې روح ته وسپارمه<br />
<br />
بيا يې د زړه په آئينه كښې، څېره خپله و وينمه<br />
<br />
چي دا خپلې خاورې واخلم، د هغه وجود ترې جوړ كړم<br />
<br />
چي هغه ته زه هم بت شم، هم بتګر شمه زړه سوړ كړم<br />
</div></div>
Mominamubashir