View source for Dar-maini-aynka-kamal-hayat-milya-ayn--ast

<center>
==در معنی اینکہ کمال حیات ملیہ این است==

===در معنی اینکہ کمال حیات ملیہ این است کہ ملت مثل فرد احساس خودی پیدا کند و تولید و تکمیل این احساس از ضبط روایات ملیہ ممکن گردد===

کودکی را دیدی اے بالغ نظر<br>
کو بود از معنی خود بے خبر<br>

ناشناس دور و نزدیک آنچنان<br>
ماہ را خواہد کہ بر گیرد عنان<br>

از ہمہ بیگانہ آن مامک پرست<br>
گریہ مست وشیر مست و خواب مست<br>

زیر و بم را گوش او در گیر نیست<br>
نغمہ اش جز شورش زنجیر نیست<br>

سادہ و دوشیزہ افکارش ہنوز<br>
چون گہر پاکیزہ گفتارش ہنوز<br>

جستجو سرمایہ ی پندار او<br>
از چرا، چون، کی، کجا، گفتار او<br>

نقش گیر این و آن اندیشہ اش<br>
غیر جوئی غیر بینی پیشہ اش<br>

چشمش از دنبال اگر گیرد کسی<br>
جان او آشفتہ می گردد بسی<br>

فکر خامش در ہوای روزگار<br>
پر گشا مانند باز نو شکار<br>

در پی نخجیرہا بگذاردش<br>
باز سوی خویشتن می آردش<br>

تا ز آتشگیری افکار او<br>
گل فشاند زرچک پندار او<br>

چشم گیرایش فتد بر خویشتن<br>
دستکی بر سینہ می گوید کہ من<br>

یاد او با خود شناسایش کند<br>
حفظ ربط دوش و فردایش کند<br>

سفتہ ایامش درین تار زرند<br>
ہمچو گوہر از پی یک دیگرند<br>

گرچہ ہر دم کاہد، افزاید گلش<br>
"من ہمانستم کہ بودم" در دلش<br>

این "من" نو زادہ آغاز حیات<br>
نغمۂ بیداری ساز حیات<br>

ملت نوزادہ مثل طفلک است<br>
طفلکی کو در کنار مامک است<br>

طفلکی از خویشتن نا آگہی<br>
گوھر آلودہ ئی خاک رہی<br>

بستہ با امروز او فرداش نیست<br>
حلقہ ہای روز و شب در پاس نیست<br>

چشم ہستی را مثال مردم است<br>
غیر را بینندہ و از خود گم است<br>

صد گرہ از رشتۂ خود وا کند<br>
تا سر تار خودی پیدا کند<br>

گرم چون افتد بہ کار روزگار<br>
این شعور تازہ گردد پایدار<br>

نقشہا بردارد و اندازد او<br>
سر گذشت خویش را می سازد او<br>

فرد چون پیوند ایامش گسیخت<br>
شانۂ ادراک او دندانہ ریخت<br>

قوم روشن از سواد سر گذشت<br>
خود شناس آمد ز یاد سر گذشت<br>

سر گذشت او گر از یادش رود<br>
باز اندر نیستی گم می شود<br>

نسخۂ بود ترا اے ہوشمند<br>
ربط ایام آمدہ شیرازہ بند<br>

ربط ایام است ما را پیرہن<br>
سوزنش حفظ روایات کہن<br>

چیست تاریخ اے ز خود بیگانہ ئی<br>
داستانی قصہ ئی افسانہ ئی<br>

این ترا از خویشتن آگہ کند<br>
آشنای کار و مرد رہ کند<br>

روح را سرمایۂ تاب است این<br>
جسم ملت را چو اعصاب است این<br>

ہمچو خنجر بر فسانت می زند<br>
باز بر روی جہانت می زند<br>

وہ چہ ساز جان نگار و دلپذیر<br>
نغمہ ہای رفتہ در تارش اسیر<br>

شعلۂ افسردہ در سوزش نگر<br>
دوش در آغوش امروزش نگر<br>

شمع او بخت امم را کوکب است<br>
روشن از وی امشب و ہم دیشب است<br>

چشم پرکاری کا بیند رفتہ را<br>
پیش تو باز آفریند رفتہ را<br>

بادۂ صد سالہ در مینای او<br>
مستی پارینہ در صہبای او<br>

صید گیری کو بدام اندر کشید<br>
طایری کز بوستان ما پرید<br>

ضبط کن تاریخ را پایندہ شو<br>
از نفسہای رمیدہ زندہ شو<br>

دوش را پیوند با امروز کن<br>
زندگی را مرغ دست آموز کن<br>

رشتۂ ایام را آور بدست<br>
ورنہ گردی روز کور و شب پرست<br>

سر زند از ماضی تو حال تو<br>
خیزد از حال تو استقبال تو<br>

مشکن ار خواہی حیات لازوال<br>
رشتۂ ماضی ز استقبال و حال<br>

موج ادراک تسلسل زندگی است<br>
می کشان را شور قلقل زندگی است<br>
</center>