IQBAL IQBAL

چند بروی خودکشی پردۂ صبح و شام را

چند بروی خودکشی پردۂ صبح و شام را

چہرہ گشا تمام کن جلوۂ ناتمام را

سوز و گداز حالتی است بادہ ز من طلب کنی

پیش تو گر بیان کنم مستی این مقام را

من بسرود زندگی آتش او فزودہ ام

تو نم شبنمی بدہ لالۂ تشنہ کام را

عقل ورق ورق بگشت عشق بہ نکتہ ئی رسید

طایر زیرکے برد دانۂ زیر دام را

نغمہ کجا و من کجا ساز سخن بہانہ ایست

سوی قطار می کشم ناقۂ بی زمام را

وقت برہنہ گفتن است من بہ کنایہ گفتہ ام

خود تو بگو کجا برم ھم نفسان خام را