IQBAL IQBAL

نظر بہ راہ نشینان سوارہ می گذرد

نظر بہ راہ نشینان سوارہ می گذرد

مرا بگیر کہ کارم ز چارہ می گذرد

بہ دیگران چہ سخن گسترم ز جلوۂ دوست

بیک نگاہ مثال شرارہ می گذرد

رہی بہ منزل آن ماہ سخت دشوار است

چنانکہ عشق بدوش ستارہ می گذرد

ز پردہ بندی گردون چہ جای نومیدیست

کہ ناوک نظر ما ز خارہ می گذرد

یمی است شبنم ما کہکشان کنارۂ اوست

بیک شکستن موج از کنارہ می گذرد

بخلوتش چو رسیدی نظر بہ او مگشا

کہ آن دمی است کہ کار از نظارہ می گذرد

من از فراق چہ نالم کہ از ہجوم سرشک

ز راہ دیدہ دلم پارہ پارہ مے گذرد