|
|
Line 1: |
Line 1: |
− | <div dir="rtl">
| + | dfdfsdfs |
− | '''موسیقی'''
| |
− | | |
− | مرگ ہا اندر فنون بندگی
| |
− | | |
− | من چہ گویم از فسون بندگی
| |
− | | |
− | نغمۂ او خالی از نار حیات
| |
− | | |
− | ہمچو سیل افتد بہ دیوار حیات
| |
− | | |
− | چون دل او تیرہ سیمای غلام
| |
− | | |
− | پست چون طبعش نواہای غلام
| |
− | | |
− | از دل افسردۂ او سوز رفت
| |
− | | |
− | ذوق فردا لذت امروز رفت
| |
− | | |
− | از نے او آشکارا راز او
| |
− | | |
− | مرگ یک شہر است اندر ساز او
| |
− | | |
− | ناتوان و زار می سازد ترا
| |
− | | |
− | از جہان بیزار می سازد ترا
| |
− | | |
− | چشم او را اشک پیہم سرمہ ایست
| |
− | | |
− | تا توانے بر نوای او مایست
| |
− | | |
− | الحذر این نغمۂ موت است و بس
| |
− | | |
− | نیستی در کسوت صوت است و بس
| |
− | | |
− | تشنہ کامی، این حرم بی زمزم است
| |
− | | |
− | در بم و زیرش ہلاک آدم است
| |
− | | |
− | سوز دل از دل برد غم میدہد
| |
− | | |
− | زہر اندر ساغر جم می دہد
| |
− | | |
− | غم دو قسم است اے برادر گوش کن
| |
− | | |
− | شعلۂ ما را چراغ ہوش کن
| |
− | | |
− | یک غم است آن غم کہ آدم را خورد
| |
− | | |
− | آن غم دیگر کہ ہر غم را خورد
| |
− | | |
− | آن غم دیگر کہ ما را ھمدم است
| |
− | | |
− | جان ما از صحبت او بی غم است
| |
− | | |
− | اندرو ہنگامہ ہای غرب و شرق
| |
− | | |
− | بحر و در وی جملہ موجودات غرق
| |
− | | |
− | چون نشیمن می کند اندر دلی
| |
− | | |
− | دل ازو گردد یم بی ساحلی
| |
− | | |
− | بندگی از سر جان نا آگہی است
| |
− | | |
− | زان غم دیگر سرود او تہی است
| |
− | | |
− | من نمیگویم کہ آہنگش خطاست
| |
− | | |
− | بیوہ زن را اینچنین شیون رواست
| |
− | | |
− | نغمہ باید تند رو مانند سیل
| |
− | | |
− | تا برد از دل غمان را خیل خیل
| |
− | | |
− | نغمہ می باید جنون پروردہ ئے
| |
− | | |
− | آتشے در خون و دل حل کردہ ئی
| |
− | | |
− | از نم او شعلہ پروردن توان
| |
− | | |
− | خامشی را جزو او کردن توان
| |
− | | |
− | می شناسی در سرود است آن مقام
| |
− | | |
− | کاندرو بی حرف می روید کلام
| |
− | | |
− | نغمۂ روشن چراغ فطرت است
| |
− | | |
− | معنی او نقشبند صورت است
| |
− | | |
− | اصل معنی را ندانم از کجاست
| |
− | | |
− | صورتش پیدا و با ما آشناست
| |
− | | |
− | نغمہ گر معنی ندارد مردہ ایست
| |
− | | |
− | سوز او از آتش افسردہ ایست
| |
− | | |
− | راز معنی مرشد رومی گشود
| |
− | | |
− | فکر من بر آستانش در سجود
| |
− | | |
− | معنی آن باشد کہ بستاند ترا
| |
− | | |
− | بی نیاز از نقش گرداند ترا
| |
− | | |
− | معنی آن نبود کہ کور و کر کند
| |
− | | |
− | مرد را بر نقش عاشق تر کند
| |
− | | |
− | مطرب ما جلوۂ معنی ندید
| |
− | | |
− | دل بصورت بست و از معنی رمید
| |
− | | |
− | '''مصوری'''
| |
− | | |
− | ہمچنان دیدم فن صورت گری
| |
− | | |
− | نے براہیمی درو نے آزری
| |
− | | |
− | راہبی در حلقۂ دام ہوس
| |
− | | |
− | دلبرے با طایرے اندر قفس
| |
− | | |
− | خسروے پیش فقیرے خرقہ پوش
| |
− | | |
− | مرد کوہستانیی ہیزم بدوش
| |
− | | |
− | نازنینی در رہ بتخانہ ئی
| |
− | | |
− | جوگئی در خلوت ویرانہ ئی
| |
− | | |
− | پیرکی از درد پیری داغ داغ
| |
− | | |
− | آنکہ اندر دست او گل شد چراغ
| |
− | | |
− | مطربی از نغمۂ بیگانہ مست
| |
− | | |
− | بلبلی نالید و تار او گسست
| |
− | | |
− | نوجوانے از نگاہی خوردہ تیر
| |
− | | |
− | کودکے بر گردن بابای پیر
| |
− | | |
− | می چکد از خامہ ہا مضمون موت
| |
− | | |
− | ہر کجا افسانہ و افسون موت
| |
− | | |
− | علم حاضر پیش آفل در سجود
| |
− | | |
− | شک بیفزود و یقین از دل ربود
| |
− | | |
− | بی یقین را لذت تحقیق نیست
| |
− | | |
− | بی یقین را قوت تخلیق نیست
| |
− | | |
− | بی یقین را رعشہ ہا اندر دل است
| |
− | | |
− | نقش نو آوردن او را مشکل است
| |
− | | |
− | از خودی دور است و رنجور است و بس
| |
− | | |
− | رہبر او ذوق جمہور است و بس
| |
− | | |
− | حسن را دریوزہ از فطرت کند
| |
− | | |
− | رہزن و راہ تہی دستی زند
| |
− | | |
− | حسن را از خود برون جستن خطاست
| |
− | | |
− | آنچہ می بایست پیش ما کجاست
| |
− | | |
− | نقشگر خود را چو با فطرت سپرد
| |
− | | |
− | نقش او افکند و نقش خود سترد
| |
− | | |
− | یک زمان از خویشتن رنگی نزد
| |
− | | |
− | بر زجاج ما گہی سنگی نزد
| |
− | | |
− | فطرت اندر طیلسان ہفت رنگ
| |
− | | |
− | ماندہ بر قرطاس او با پای لنگ
| |
− | | |
− | بی تپش پروانۂ کم سوز او
| |
− | | |
− | عکس فردا نیست در امروز او
| |
− | | |
− | از نگاہش رخنہ در افلاک نیست
| |
− | | |
− | زانکہ اندر سینہ دل بیباک نیست
| |
− | | |
− | خاکسار و بی حضور و شرمگین
| |
− | | |
− | بی نصیب از صحبت روح الامین
| |
− | | |
− | فکر او نادار و بی ذوق ستیز
| |
− | | |
− | بانگ اسرافیل او بی رستخیز
| |
− | | |
− | خویش را آدم اگر خاکی شمرد
| |
− | | |
− | نور یزدان در ضمیر او بمرد
| |
− | | |
− | چون کلیمی شد برون از خویشتن
| |
− | | |
− | دست او تاریک و چوب او رسن
| |
− | | |
− | زندگی بی قوت اعجاز نیست
| |
− | | |
− | ہر کسی دانندۂ این راز نیست
| |
− | | |
− | آن ہنرمندی کہ بر فطرت فزود
| |
− | | |
− | راز خود را بر نگاہ ما گشود
| |
− | | |
− | گرچہ بحر او ندارد احتیاج
| |
− | | |
− | میرسد از جوی ما او را خراج
| |
− | | |
− | چین رباید از بساط روزگار
| |
− | | |
− | ہر نگاہ از دست او گیرد عیار
| |
− | | |
− | حور او از حور جنت خوشتر است
| |
− | | |
− | منکر لات و مناتش کافر است
| |
− | | |
− | آفریند کائنات دیگری
| |
− | | |
− | قلب را بخشد حیات دیگری
| |
− | | |
− | بحر و موج خویش را بر خود زند
| |
− | | |
− | پیش ما موجش گہر می افکند
| |
− | | |
− | زان فراوانی کہ اندر جان اوست
| |
− | | |
− | ہر تہی را پر نمودن شأن اوست
| |
− | | |
− | فطرت پاکش عیار خوب و زشت
| |
− | | |
− | صنعتش آئینہ دار خوب و زشت
| |
− | | |
− | عین ابراھیم و عین آزر است
| |
− | | |
− | دست او ہم بت شکن ہم بتگر است
| |
− | | |
− | ہر بنای کہنہ را بر می کند
| |
− | | |
− | جملہ موجودات را سوہان زند
| |
− | | |
− | در غلامی تن ز جان گردد تہی
| |
− | | |
− | از تن بی جان چہ امید بہی
| |
− | | |
− | ذوق ایجاد و نمود از دل رود
| |
− | | |
− | آدمی از خویشتن غافل رود
| |
− | | |
− | جبرئیلی را اگر سازی غلام
| |
− | | |
− | بر فتد از گنبد آئینہ فام
| |
− | | |
− | کیش او تقلید و کارش آزری ست
| |
− | | |
− | ندرت اندر مذہب او کافری ست
| |
− | | |
− | تازگیہا وہم و شک افزایدش
| |
− | | |
− | کہنہ و فرسودہ خوش می آیدش
| |
− | | |
− | چشم او بر رفتہ از آیندہ کور
| |
− | | |
− | چون مجاور رزق او از خاک گور
| |
− | | |
− | گر ہنر این است مرگ آرزوست
| |
− | | |
− | اندرونش زشت و بیرونش نکوست
| |
− | | |
− | طایر دانا نمیگردد اسیر
| |
− | | |
− | گرچہ باشد دامی از تار حریر
| |
− | </div >
| |