IQBAL IQBAL

انجم بگریبان ریخت این دیدۂ تر ما را

انجم بگریبان ریخت این دیدۂ تر ما را

بیرون ز سپہر انداخت این ذوق نظر ما را

ہر چند زمین سائیم برتر ز ثریانیم

دانی کہ نمی زیبد عمری چو شرر ما را

شام و سحر عالم از گردش ما خیزد

دانی کہ نمی سازد این شام و سحر ما را

این شیشۂ گردون را از بادہ تہی کردیم

کم کاسہ مشو ساقی مینای دگر ما را

شایان جنون ما پہنای دو گیتی نیست

این راھگذر ما را آن راھگذر ما را