IQBAL IQBAL

شب من سحر نمودی کہ بہ طلعت آفتابی

شب من سحر نمودی کہ بہ طلعت آفتابی

تو بہ طلعت آفتابی سزد اینکہ بی حجابی

تو بدرد من رسیدی بضمیرم آرمیدی

ز نگاہ من رمیدی بہ چنین گران رکابی

تو عیار کم عیاران تو قرار بیقراران

تو دوای دل فگاران مگر اینکہ دیریابی

غم و عشق و لذت او اثر دو گونہ دارد

گہے سوز و دردمندی گہے مستی و خرابی

ز حکایت دل من تو بگو کہ خوب دانی

دل من کجا کہ او را بکنار من نیابی

بہ جلال تو کہ در دل دگر آرزو ندارم

بجز این دعا کہ بخشی بہ کبوتران عقابی